Hepimiz zamanında çocuktuk ve isterdik ki ailemiz bize değer versin, bizi dinlesin ve bizlerle vakit geçirsin.
Bazılarımız bunu yaşayabildik bazılarımız ise beklediğimiz sevgiyi hiç göremedik.
Artık büyüdük.
Belki bizler beklediğimiz sevgiyi göremedik ama çocuklarımızın beklentilerini karşılamalıyız.
Onlara değer vermeli ve onlarla vakit geçirmeliyiz.
Çocuklarımız okuldan geldiğinde 'oğlum ödevini yap' demeden önce 'oğlum bugün ne yaptınız?' diye soru sormalıyız.
Anne ya da Baba olmadan önce çocuklarımızla arkadaş olmalıyız.
Bir arkadaşından uzak durmasını istediğinizde 'kızım ondan uzak dur' demek yerine neden o arkadaşından uzak durması gerektiğini anlatmalıyız.
Çocuklarımızın kalbini kırmamalı, onları incitecek sözlerden kaçınmalıyız.
İşimize ya da arkadaşlarımıza ayırdığımız zaman kadar çocuklarımızla da vakit geçirmeliyiz.