Ben yaşamayı hak etmiyorum!

Ben yaşamayı hak etmiyorum ve ölmek istiyorum. Bazı insanlar mutlu bazı insanlar ise benim gibi mutsuz ve yanlız şimdi doktora git diyeceksiniz o çözüm değil bir ilaçla çözülecek bir şey değil. Çocukluktan bu yana sürekli insanlardan küçük düşürme ve saçma sapan tavırlar aldım. Asosyal, içine kapanık, insanlardan korkuyorum, epilepsi vb çok sorun var. Çalışamıyorum yani yaşayan bir ölü gibiyim öleyimde kurtulayım öyle değil mi ? Daha babanın ne olduğunu bilmiyorum. baba nedir bilmiyorum. Bütün gün evdeyim dışarı çıkmaya korkuyorum çıktığımdada sürekli etrafa bakiyorum sanki bir şey olacakmış gibi. Ben çalışamıyorum annem çalışıyor utanıyorum. vb çok neden var yani yaşayan bir ölüyüm yani otizim gibi olmuşum konuşamıyorum. Şimdi ben kanser olmak yada ölmek için ne yapayım ? Bir kaç gün önce kapamı sürekli duvara vurdum ağrı girene kadar bu bedene değer vermiyorum artık ruhumun serbest kalmasını istiyorum. Bana doktora git demeyin yöntem verin.

Insanlar ezigin teki yasini bilmem ama unlusunden unsuzune herkes tam bi zavalli ve aciz burda sana birinin yontem vermesi intihara yonlendirmedir ve buda suctur kendine zarar verme sosyallesmeye calis hayat iyi veya kotu geciyor umursamaz ol :)

1.Başlığı değiştirmelisin bu şekilde konu başlıkları yasak diye biliyorum
2.Olarak uzman değilim ama sana tek iyi gelebilecek şey bir iş ve arkadaş çevresi a yapamam korkuyorum vs değil ne olursa olsun marangoz-garson-stajerlik bedava olsa bile bir yerlerde çalışmalısın ve emin ol kendini çok iyi hissedeceksin sanırım okumuyorsun yazıl açık lise ve veya üniye 1 2 tanede olsa kafa dengi adam bulursun onlar iyi gelir zaten sana sana böyle yazdığıma bakma kimsenin kafası yerinde değil bizimde senin durumundan farkımız yok (genel olarak tüm insanların) ama arkadaşlarla olsun iş olsun bir şekilde beynimizi meşgül ediyoruz yoksa insan kafayı yer vesselam.

Hocam her insanın bir dönem girdiği durumlar bunlar. Hayat çok iyi giderken de bu duruma düşebiliyor insanlar ama bunlar geçici durumlar. Sosyalleşme de bir problem yok. Yani kimseden bir eksiğiniz yok. İlk yapmanız gereken o size küçük düşürücü hareketleri yapan insanlardan yani o çevrenizden uzak durmak değiştirmek. Emin olun sizi siz olduğunuz için sevecek benimseyecek dost arkadaş olacak bir dünya insan olacaktır.

Ümitsizliğe kapılmak diye bir şey yok. Aksine içinize her zaman bir umut depolayın. Size yapılanı mesela sizin yapmayacağınızı planlayın kendinize.

Yani şöyle diyeyim. Bir kafeye gidip 3-5 gün oturup tek başınıza takılsanız bile 6. gün oradaki garson arkadaşlarla bile arkadaş olursunuz :) hayat nereden bakacağınıza bağlı olarak bence her şeye rağmen güzel.

Yani mesela buradan da bir kaç arkadaş bulup whatsapp grubu kurun kendinize gırgır şamata yapın. Bakın hayat nasıl değişecek.

Olayı şöyle düşünün insanlar youtuber olmak ayağına dışarıda ne şaklabanlıklar yapıyorlar. Sosyalleşmek çok zor değil yeter ki bi adım atın.

Ne yöntemi arıyorsun, amacın ney? Ne yapmak istiyorsun, hayat çok b.ktan evet lakin bu b.ktanlıktan kafanı kaldırıp güzel şeylere odaklanmazsan hayat geçmez

Biz çok mu muluyuz sanki, ama yaşamak için mutlu olmak gerekmiyor,

Kafana şapkadan başka bir şey takma, ölmeyide düşünme öyle kolayca kaçıp gitmek yok...

Cuma günü akşam saatlerinde bu hayatı dolu dolu yaşayabilmek için birçok defa kanseri yenen, ancak en sonuncusunda yenilen bir arkadaş vardı; ismi Neslican. Belki duymuşsundur, belki duymamışsındır bilmiyorum. O yaşama isteği ve sevinci ile dolu iken, kanser denen illet önce sol bacağını ardından onu bu dünyadan aldı götürdü.

Sol bacağını kaybettikten sonra bile hayattan kopmadı, ardından kanseri defalarca tekrar nüks etti, hastane köşelerinde bir yandan kemoterapi alırken bir yandan da kendisi gibi zor durumda olan insanlara umut vermeye devam etti.

O bu kadar çok yaşamak isterken ve yaşadığı bunca zorluğa rağmen hiçbir zaman hayattan kopmadı, senin başına ne geldi de hemen pes ediyorsun ?

Baban mı yok ? olmasın. Babası yanında olmayan tek insan sen değilsin.

Sağlık problemin mi var ? Tek sağlık sorunları yaşayan sen değilsin.

Utangaç mısın ? Tek utangaç olan sen değilsin.

Korkuların, pişmanlıkların, gelecek ile ilgili endişelerin mi var ? Bunlara sahip olan tek insan sen değilsin.

Belki yarın, belki 1 ay, belki 1 yıl sonra öleceğiz, kimse ölümsüz değil. Ve inan bana, bu süreçte dışarıda sana göre saçma, aptalca olan hareketini kimse hatırlamayacak.

Gün gelecek seni tanıyan herkes öldüğünde aslında hiç yaşamamış gibi olacaksın. Tıpkı bizden öncekiler gibi.

Gerçekler bu kadar. Düşün, taşın ve sor kendine : “Hayat gerçekten yukarıdakilerden ibaretken ben ne yapıyorum ?”

Edit : Neslican’ın bir sözü vardı, eklemeden geçemeyeceğim.

“Belki yenileceğim ama savaşarak yenileceğim.”

Hadi gecen güzel olsun, iyi forumlar dilerim.

İnan ki kimse mutlu değil, hepimiz rol kesiyoruz her şey yolundaymış gibi yapıyoruz zafiyetlerimizi başkasına göstermiyoruz. Sen bunun bilincinde ol ve rol yapmaya başla :d

Daha 2.5 yaşında, down sendromlu kardeşim kanser, daha doğrusu kanserle mücadele ediyor. Haline yüzlerce kez hatta milyonlarca kez şükretmelisin. Kolay bir şey değil, ölmekte çözüm değil.

Aslında uzun uzun şeyler yazmıştım ama sildim. Çünkü lafı fazla uzatmaya gerek yok kardeşim. Yarın sabah gidip güzel bir abdest alıyorsun ve sabah namazına Camii'ye gidiyorsun. Gerisi bir şekilde gelecektir Allah'ın izni ile.

KralFx ne güzel dedin usta...