Blog yazarlığından muhabirliğe ve köşe yazarlığına geçisim

Bugüne kadar hep haber/röportaj şeklinde destek verdiğim yerel gazetemizin bu haftaki sayısında ilk defa bir köşe yazısı yazdım. Bununla birlikte; "Tam Gün Reşadiye Gezisi" başlıklı bir gezi yazım, "Üniversite Öğrencileri Anadolu Aleviliği'ni Konuşuyor!" başlıklı bir röportajım da bu haftaki sayıda yer alan yazılarım oldu. Tam da Sivas Madımak Katliamı öncesi hazırlayıp, bastığımız bu sayı, öyle sanıyorum ki bugüne kadar çıkardığımız en zengin sayı oldu.

Evet, bir blog yazarı olmanın faydalarından biri de işte bu. Fen bilgisi öğretmenliği bölümü okuyan bir öğrencinin aynı zamanda "muhabirlik ve köşe yazarlığı" yapması çok güzel bir duygu. Ben bunu elbette ki 10 yıldır içinde bulunduğum blog dünyasından elde ettiğim tecrübelerime dayandırıyorum. Aynı zamanda 3 yıldır yayında olan yerel bir internet gazetesinin de sahibiyim ve bu gazetenin de tüm haberlerini ben yapıyorum.

Her ne kadar yerel yani bölgesel bir gazete olsa da, bana artılarını saymakla bitiremem. Bir blog yazarının mutlaka yaşaması gereken bir deneyim bence. Gazetenin bana vermiş olduğu bir basın kartı ile, istediğim her yere rahatlıkla girip çıkabiliyorum. İstediğim herkesle dilediğim her şeyi rahatlıkla konuşup, bunu yazabiliyorum. Sürekli şehir dışına çıkma fırsatım oluyor, yeni insanlarla tanışıp yeni yerler görme ve genel kültür edinme şansım oluyor. E, bir blog yazarı daha ne ister ki, değil mi?

Nasıl başladı bu iş, buralara nasıl geldim?
Elbetteki kolay olmadı. Buraya kadar gelebilmem için 6 yılımı harcadım. Bu süre boyunca sürekli blog yazarlığı konusunda gelişme kaydetmeye çalıştım, günlük düzenli olarak gazetelerimi alıp okudum. Aylık bir kaç bilimsel ve kültürel dergiye abone oldum. Kısacası, kendimi edebiyat ve yazma konusunda geliştirmek için elimden geleni yaptım. Tabi, bol bol blog yazdım, sanırım en önemli etken de bu oldu. Blog yazdığım sıralarda, dışarıda olup bitenlere karşı algım değişti. Artık her şeye bir haberci gözüyle bakar oldum. Bir yerde bir kaza mı oldu, hemen gidip fotoğraf çekiyordum, bir öğrencinin sorunu mu oldu, hemen gidip onunla konuşuyordum. Böyle böyle derken, kendi internet gazetemi kurmanın zamanı diyerek, matbaa kokusundan uzak bir şekilde teknolojiyi iyi kullanmamın sayesinde bağımsız bir gazetenin başında buldum kendimi.


Üniversiteye başladığım yıl, Tokat'ta öğrencilerin çok boş şeylerle uğraştığını fark ettim. Bilinçlenme, kültürlenme aracı olarak burada bugün bile hala hiçbir şey verilmiyor öğrencilere. Ben de, bu eksiklerden en önemli şeyin "öğrencilerin sesi olması gereken bir gazetenin yokluğu" olduğunu gördüm ve hemen lise yıllarımda elde ettiğim "blog tasarım, web tasarım" bilgilerimi bu yöne kanalize ettim. Derken, bugün Tokat'ın en çok tıklanan internet gazetesi olan Tokat Haber Portalı'nı yayına aldık bir kaç arkadaşımla ve o günden sonra, "öğrencilerin gazetesi olarak" anılmaya başladık.

Bugün sosyal medyada TokatPortal gazetemizin 4 bine yakın takipçisi var. Günlük 1000 kişi tarafından ziyaret ediliyor ve biraz da muhalif tavrıyla Tokat'ın sorunlarını işleme cesareti gösterdiği, öğrencilerin bütün sıkıntılarını sert bir dille ifade ettiği için herkes tarafından bilinir oldu. Canlı yayınlarımız, şehir merkezinde gerçekleştirilen siyasi eylemler sırasında yaptığımız anlık aktarımlar sayesinde herkesin diline düştüğü dönemler oldu.

Tabi, gazetecilik açısından en büyük deneyimi portal sayesinde yaşadım. "Bir haber nasıl hazırlanır, başlık nasıl atılır, hangi görseller kullanılabilir, manşet fotoğrafları nasıl hazırlanır, sosyal medyada paylaşırken nasıl daha fazla kişinin o haberi okumasını sağlayabiliriz?" gibi soruların yanıtlarını alabilmem için en az 1 buçuk yılın geçmesi gerekecekti. Şu an 3. yılını doldurdu internet gazetemiz. Bu süre zarfında hatalar da yaptık, yanlış haber de yaptık. Özür dilemekten de asla geri durmadık.



Derken, İstanbul Ümraniye'de, zamanında Tokat'ın Almus ilçesinde yaşayan bir ailenin "Anadolu'nun Sesi Tokat" adlı bir gazeteyi çıkardığını duydum ve bir gün bana ulaştılar. Gazetenin bizim çizgimizde olduğunu söyleyip, kendilerinin İstanbul'da olmaları sebebiyle, Tokat'ta okunması için yeterli enerjinin aktarılamadığından bahsettikten sonra, buradaki muhalif öğrencilerden destek istediklerini belirttiler. Biz zaten haber yapıyorduk güncel olarak, "portaldaki haberlerimizi kullanabilirsiniz" dedik. Sonra, birlikte çalışmaya başladık. Daha teknik haberler yapmaya başladık, gazetenin Tokat'ta daha fazla okunması için güncel olmaktan yana tuttuk kendimizi.

2 yıl boyunca aylık olarak çıkıyordu gazete. Daha sonra, artık Tokat'ta da gelişen ve değişim sol muhalefet için güncelliğini yakalayabilmek adına aylık gazete yetersiz kalıyordu. Bu gazetenin en azından haftalık çıkması gerektiğini söyledik ve kabul ettiler. Haziran ayından itibaren haftalık olarak çıkarmaya devam ediyoruz. Tokat başta olmak üzere, İstanbul, Ankara, İzmir gibi şehirlere gönderiliyor, hatta Almanya gibi Tokatlıların yoğun olarak yaşadığı ülkelere de gidiyor gazetemiz. Böyle bir süreç işte...

Uzun lafın kısası...
Blog yazarı bugün her şeydir. Her birimizin ayrı ayrı sosyal medya denilen kavramın içini doldurduğumuzun bilinmesi gerekiyor. Bu yüzden, hepimize birer basın kartı verilmemesi için hiçbir sebep yok. Ben bunu kendi çabalarımla başardım, siz de dilerseniz yapabilirsiniz. Yaşadığınız şehirde çıkarılan yerel bir gazeteye gidip konuşun, anlatın, neler yaptığınızı sıralayın... Mutlak bir şeyler vereceklerdir size. Kendinizi geliştirmek, daha fazla insanla tanışmak, daha fazla gezmek, daha fazla köy, kasaba, şehir görmek müthiş olur bir blog yazarı için. Böylece her gün yazacak bir şeyler çıkar ortaya. Ne dersiniz, sizce de mantıklı değil mi?

Kaynak: http://sosyalbloglar.blogspot.com.tr/2014/07/blog-yazarlgndan-muhabirlige-ve-kose.html

Son kısmı okudum, sözün özü hep sonda toparlanıyor :)

Tebrik ederim 10 yıldır işin içinde biri ve yerel bir internet gazetesinin sahibiymişsiniz lütuf değil sizin hakkınız bir durum bu. Bizim 5 yılımız daha var...