Bugün geldi , en üst kattaki asansörsüz evimize.Başta açmayacaktım ama yorulup merdivenlere sindiğini gördüm , izledim biraz.Yüzünde öyle bir masumiyet ve çaresizlik vardı ki , dayanamadım açtım kapıyı.Önce biraz yüzüme baktı ve kafasını eğdi.Sonra bir şey demeden aşağı inmeye başladı.Şaşırdım , dilenci sanmıştım ama neden para istemedi diye düşündüm.Hemen arkasından seslendim,geri gelip zar zor merdiven başına oturdu.Yüzündeki masumiyet ve utanç git gide artıyordu.Sordum niye geldiğini ; 2 torunum var , ailesi bırakıp kaçtı bende bakamadığım için yardım topluyorum dedi.Yüzü hala yerdeydi , onlara bakamadığı için utanıyordu galiba yada dilendiği için…Cebimde 3 lira bozuk para vardı verdim.Aslında hiçbir dilenciye para vermek istemiyordum ama o an içimden böyle bir şey geçmedi,elim direk cebime gitti..
Belki yalan , belkide doğruydu bu hikayesi.Ama bu söylediği bile bizim için büyük bir ders değil mi ? Kimsesiz kalmış 2 çocuk ve çaresiz yaşlı bir adam.Kendinizi onların yerine koyabilir misiniz ? Bir yere kadar…Bu yüzden hala sizi seven , bir dediğinizi iki etmeyen bir aileniz varsa , onların kıymetini bilin….Ben bilemedim , ve bütün yaşamım boyunca onlara karşı mahcup kalacağım , emeklerinin karşılığını gösteremediğim için vicdan azabı çekeceğim...Başka çarede yok…
[FONT="Century Gothic"]Kaynak : http://sefauygun.com/yasli-bir-dilenci.html