Annem söylenmeye devam ediyor, Ah oğlum evde kaldın, mürüvvetini göremeyeceğim, gel he de evlendirelim seni torun sevmek istiyorum, diyor. Haklı kadın. Canım annem olacak o da olacak az sabır, önce parayı bulmalıyım.
Treni kaçırdık, en başta nasihatlere kulak asmalı okulda başarılı bir öğrenci olmalıydım.
Sınıf arkadaşlarımdan doktor, mühendis vs olanlar var, altlarında lüks arabalar, yanlarında fıstık gibi eşleri, villaları var. Ah ah... Madem zamanda yolculuk yapabiliyorsun en başa dönsene diyenlere gelsin çok uzun zamanlara dönemiyorsun, henüz cihaz o kadar gelişmemiş kısa bir süre öncesine ve sonrasına gidebiliyorsun.
İki yanlış denemeden sonra üçüncüyü deneyeceğim, bir daha kendimi yırtsam zaman makinesini kullandırmaz bana aksi ihtiyar. O da test aşamasında olduğundan kullandırdı, işe yaradığını görse ikna olsa kullandırmaz bir daha.
Yatağımda uzanmış derin düşüncelere dalmışım, bazen ağlamak, bazen de gülmek geçiyor içimden acınası halime. Tapu dairesinde memur olduğumda harcamalarıma dikkat etseydim, o kadar borç altına girmeseydim, herkes gibi işten eve evden işe emekliliğimi bekleseydim, iğrenç, yapamam ben.
Millet Irağa gidip katırlarla kaçak sigara getiriyor, 1 liraya aldıkları sigara paketini 5 liraya satıyorlar. Katırlarla sınırdan kaçak yollarla geçerek yapıyorlar bu işi. Muhtemelen çok iyi kazanıyorlar. Kumar oynatanlar var kumarda çok para var, onu da devlet sevmiyor. Galiba para devletin sevmediği işlerde var. Bu da çok riskli cezaevine girebilirsin, oraya bi girince bir daha hiçbirşey eskisi gibi olmuyor. Legal işler yapanlar paralarını riske ediyor, illegal işler yapanlar hayatlarını. E riske edilen şey büyüdükçe kazanç da büyüyor.
Bir anda zengin olacağıma, hayallerime kavuşacağıma olan inancım büyüyor. Olacağım ben de zengin hatta çok zengin olacağım, mutlu olacağım. Seni yeneceğim dünya, diye geçiriyorum içimden, arkasından bir kahkaha atıyorum.
Akşam olmuş. Şu bizim serserilere takılıp birkaç bira içmek için bizim leş gibi ter, alkol, sigara kokan ortama gidiyorum. Daha içeri girer girmez kafayı buluyorsun zaten birşey içmene gerek yok, birşeyler içmeden de oturtmuyorlar. Oturdum, içtim sohbet ettik, kavga ettik, gecenin sonunda hesabı ödeyecek para yoktu dayak yedim. Evimizin kapısında açtım gözlerimi, gece yaşadıklarımı düşündüm, gülümsedim, kalktım eve girdim yatağıma uzandım, uykuya dalmışım.
Simyacı, kitabı aklıma geldi, gerçekten taş altına çevrilebilir mi. Taşları yüksek ısıda bir ateşin üstündeki tencereye koyuyorsun, içine biraz altın tozu, fosfor, karbon, nitrik asit, deve dikeni, altınbaş sapı atıyorsun 48 saat boyunca karıştırıyorsun 48 saatin sonunda saf altın elde ediyorsun. Bu altını satıp bir miktar sermaye elde edip bir laboratuvarın oluyor, daha çok altın üretiyorsun. Daha çok paran oluyor, vergi ödemediğin için devlet bu işi de sevmiyor. Tamam, para devletin sevmediği işlerde var. Acaba vergisini ödesen yaptığın işe göz yumar mı?
Anneme atıyorum kendimi, bütün yeteneğimi kullanarak biraz para tırtıklamayı başardım.
Bu parayla gerekli elementleri satın aldım ama işlemi yapabileceğim bir mekan yok.
Köprü altına gidiyorum yakıyorum ateşi koyuyorum taşları tencereye elementleri atıp karıştırıyorum, saatler geçiyor bi bok olmuyor, karıştır babam karıştır.
Kollarım yoruldu ümidi kestim, bu da olmayacak. Uyumuşum, Allahım gözlerime inanamıyorum, tencerenin içinde sapsarı bir metal, altın mı bu, olmuş mu....
Hıçkırıklara boğuluyorum, ömrümde ilk defa bir iş başarmanın sevinci var yüreğimde, yerimde duramıyorum.
Ömrümde ilk defa böyle bir duygu hissediyorum. Evet, başarmışım galiba hem de ilk denememde. Yine de bir kuyumcuya gitmeli bunun altın olduğunu teyit ettirmeliyim, altınsa hemen satmalıyım...
YAZAR MAHSUM EKMEN
KONU LİNKİ : http://miranekmen.com/ozgun/zamanda-yolculuk-bolum-2-simya
