Genç işsizler anlatıyor: Birileri emekli olsun diye bekliyoruz

Türkiye'de her gün artan işsizlik rakamları genç işsizleri de umutsuzluğa sürüklüyor. Üniversite mezunu kişiler, kendi alanlarında iş aramayı bırakıp başka sektörlere yöneliyor. İş arama süreçlerini anlatanlar, ya birilerinin emekli olmasını bekliyor ya da para almadan stajyerlik yapıyor.

DUVAR – Üniversite mezunu genç işsizler, kendi alanları dışında iş aramaya başladı. Türkiye İş Kurumu’nun (İŞKUR) verileri göre, Türkiye’de kayıtlı işsizlerin 899’u doktora yapanlar, 20 bin 592’si yüksek lisans ve 664 bin 507’si lisans mezunlarından oluşuyor. İşsizlik oranı her gün artarken, 15 yaş ve üstü işsiz sayısı 4 milyon civarında bulunuyor.

Cumhuriyet’ten Ece Piroğlu‘nun haberine göre, genç işsizler “Hayal kırıklığı, işe yaramama hissi, emeklerimizin ve yıllarımızın boşa gidişini izleme, psikolojik durumumuzun kötüleşmesi gibi çok sayıda sorun yaşıyoruz” ifadelerini kullanıyor. Mezun olma, iş arama ve mülakatta yaşadıklarını anlatan işsizler, “Ya birileri emekli olsun bıraksın onun yerine geçelim diye bekliyoruz ya da başka sektörlerde başka işler yapıyoruz” diyor.

Hande Akyol (24): 2 yıl önce Trakya Üniversitesi Tarih Bölümü’nden mezun oldu. Genç bir öğretmen olarak yaklaşık iki yıldır işsiz olan Akyol, kısa bir dönem ücretli öğretmenlik yaptı. İşsiz olan Akyol, yaşadıklarını şöyle anlatıyor; “Özel okullar, işe almak için genel olarak 5 yıl tecrübe istiyorlar. Takdir edersiniz ki çalışmaya başlamadan tecrübe edinmek imkânsız. Benim anladığım genç ve parlak nesle ihtiyaç duymadıkları oldu. Genç mimar, mühendis, öğretmen ve daha nicelerini bu şekilde bir köşeye itip buhrana sürüklüyorlar. Kapılar açılmıyor veya açılan kapılar tekrar yüzlerine kapanıyor. Ben bir öğretmenim ve işimi seviyorum. Bir öğretmene tanınan haklara sahip olabilmek için yıllarca çeşitli sınavlara girip atanmayı beklemek zorundayım. Tabi bu süre zarfında daha ağır koşullarda, çok daha düşük bir maaşla işimi yapacağım ya da sevmediğim bir işi yaparak günden güne buhrana sürükleneceğim.”

‘BAŞKA SEKTÖRLERDE İŞ ARIYORUZ’

Baycan Akar (29): Kocaeli Üniversitesi Karamürsel Meslek Yüksek Okulu Denizcilik Bölümü’nden 6 yıl önce mezun oldu. Akar da deneyim ve tecrübenin önlerine set çektiğini söylüyor ve ekliyor: “Ya birileri emekli olsun bıraksın onun yerine geçelim diye bekliyoruz ya da başka sektörlerde başka işler yapıyoruz.”

Mert Çelikoğlu (26): 4 yıl önce Dumlupınar Üniversitesi Siyaset Bilim ve Uluslararası İlişkiler Bölümü’nden mezun oldu. Ardından yabancı dil eğitimi için Malta’ya gitti. Döndüğünde uzun süre iş bulamayan Çelikoğlu, akademik kariyer yapmak için yüksek lisansa başladı. Nepotizmin (akraba kayırma veya adam kayırma, öznel ve adil olmayan şekilde yapılan ayrımcılık) yoğun olarak yaşandığı akademiden ayrıldığını anlatan Çelikoğlu, “İşsizlik karşısında neler hissettiğimi kelimelere dökemem” diyor. Çelikoğlu şöyle konuşuyor: “Hayal kırıklığı, işe yaramaz hissetme, emeklerinin ve yıllarının boşa gidişini izleme, psikolojik durumunun altüst oluşu, aile ile sorunlar yaşama… Gençler doğru bir şekilde yönlendirilmiyor ve hiçbir şekilde kalifiye insan yetiştirilemiyor. Ben iş ayrımı yapmıyorum. Benim için bir garson, profesörden üstün olabilir. Ama ben bölümüm üzerine yönelip kendimi geliştirdikten, bu kadar emek verdikten sonra neden başka meslek yapmak zorunda kalayım? İşsizliğin en büyük nedeni bunlar ve nepotizm.”

‘HERKES DENEYİM İSTİYOR, KİMSE DENEYİM VERMİYOR’

Kaan Aykut (23): 2 yıl önce Beykent Üniversitesi Meslek Yüksek Okulu tam burslu makine teknisyenliği bölümünden mezun oldu. O günden beri mesleğiyle alakalı iş bulumadığını anlatan Aykut, hâlâ günlük ve genellikle öğrenci işleri ile uğraştığını söylüyor. Sektörde “ara eleman açığı var” denmesine karşın aslında gerçeğin öyle olmadığını, iş görüşmelerine gittiği zaman gördüğünü belirten Aykut, “İş ararken yaşadığım sıkıntılardan biri şu: Deneyim isteyip kimsenin deneyim vermemesi. Torpil her alanda ve fazlaca. Bu durum karşısında meslekten soğuma ve ülkeme hizmet etmeme gibi duygular içerisine girdiğim çok oldu. Zaten günümüzdeki beyin göçleri bunu gayet iyi açıklıyor. Gençler bence iş değil para beğenmiyor. Asgari ücrete mühendislik yapmanı bekliyorlar. O kadar okuduktan sonra, İŞKUR vb. yetkililerin dalga geçer gibi market kasiyerliği teklif etmeleri ise trajikomik” diyor.

SARA A. (25): Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo TV Sinema Bölümü mezunu. Sara A. birlikte mezun olduğu arkadaşlarının hiç birinin ana akım medyada staj yapma fırsatı bile bulamadığını anlatıyor. Sara A., erkek arkadaşlarının çoğunun polis ve askerlik mesleğini, kız arkadaşlarının çoğunun ise ücretli öğretmenlik, mağazalarda satış müdürlüğü, tezgâhtarlık gibi işler yapmak zorunda kaldıklarını söylüyor. Mesleğini sevmesine ve yapmak istemesine karşın çok zor şartlara maruz kaldığını söyleyen Sara A., “Okul bitince iş ararken yaşadığım en büyük sıkıntı gazetelerde bitmek bilmeyen staj dönemi. Ne zaman biteceği belli değil, seni ne zaman işe alacakları belli değil. Para vermeden uzun süre çalıştırılıyorsun” diyor.

‘BU KADAR MEZUN VARKEN BEDAVA ÇALIŞTIRMAK KOLAY’

ÖYKÜ DEMİRHİSAR (28): Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Edebiyat Bölümü’nden mezun olan Demirhisar, 2 yıla yakın bir zamandır iş bulmak için çabalıyor. Demirhisar’a göre, Fen-Edebiyat fakültelerinin her yıl fazla mezun vermesi, eğitim sektöründe iş bulmayı zorlaştıran en önemli etkenlerden. İş bulamadığı için tecrübesinin az olmasından dolayı işe alınmadığını kaydeden Demirhisar yaşadığı sıkıntıları şöyle anlatıyor: “Benden daha küçük yaştaki öğretmen veya hâlâ üniversitede öğrenci olan insanlar, tecrübe edinmek ve daha sonra daha iyi yerde iş bulabilmek için bu şartları kabul ediyorlar ve genelde bir ay dolmadan maaşlarını alamadan işten çıkartılıyorlar. Bu kadar çok mezun varken bedava işçi çalıştırmak kolay. Ben kimsenin iş beğenmeme gibi bir durumu olduğunu düşünmüyorum. Lisans mezunu olarak satış danışmanlığına başvurduğumda bana ‘Sen dört senelik mezunsun, kendi alanında iş bulur bulmaz işten çıkarsın’ gerekçesiyle işe de almıyorlar. Ne kendi alanımda ne başka alanda iş bulabiliyorum sonuç olarak. Bir sürü kursa gitmiş, ekstra bir sürü eğitim almış, üç dil bilen arkadaşlarım da şu anda işsiz. Bunların iş bulmada etkili olduğunu düşünmüyorum çünkü şirketlerin çoğu ucuz işçi çalıştırma derdinde.”

darknov4 sadece meraktan soruyorum cevaplamak istmeyebilirsin
1. Yaş kaç
2. Eğitm tahsili
3. Çalışıyor musun
4. Kazanıyor musun

Vaktiyle ben de çık uğraştım ama görmek istemeyen görmüyor.

😂

Liseden sonra bıraktım, jeton biraz geç düştü ama olsun. Adsense devam :D

Bişey söyleyeyim mi ? Kurumsal bir şirkette çalışıyorum. Belirli bir yıla geldikten sonra, yaşım gençken kendi işimi kurma planım var açıkcası.

Yani çalışıyorum da neye çalışıyorum bunu düşünüyorum.

65 yaşımı emekli olmak için bekleyemeyeceğim. Yaptığım işi 40 yaşından sonra yapmak çok zor. Kendime iyi bakarsam 45 yaşıma kadar çalışabilirim sonrasında ne iş yapabileceğimi bilmediğim için iş kurma fikri bana çok mantıklı geliyor.

Herkesin önüne iyi fırsatlar çıkmıyor malesef. Gençseniz ve çok iyi kalifiye değilseniz malesef bu memlekette geleceğinizi görmek çok çok imkansız.

Bir fabrika da operatörlük yaparsanız, kovulmamak için her mesaiye kal denildiğinde kalmak zorunda kalıyorsunuz. Senelik izninizi şefiniz ne zaman isterse o zaman kullanıyorsunuz.

Çağdaş köle dünyasına hoşgeldiniz!

Aklımın bir kenarında olan şeyi sizlere söyleyeyim. Becerebileceğimi bilsem köyüme dönüp doğal yaşam ve tarımcılıkla uğraşmak isterim.

Anlamadım

Köye dönmek de bir tür kölelik. Ben kırsal bir ilçeye yerleştim, mutlu muyum evet çok mutluyum ama buradaki insanlar öyle mi?

Tarım yok denecek kadar az. tarım çok da para kazanan yok. Herkes borçlu. Başka iş bilmediklerinden devam ediyorlar.

Eğer köye dönecekseniz

Kesinlikle paranız ve gmtürebileceğiniz işiniz olsun.

nüfus fazla erken yaşta emeklilik şart oldu.

İşin ilginç yanı diğerlerine bakmadım ama son kısımdaki Öykü adlı arkadaş yeterince büyük yerlerde çalışmış zaten. Kovmadılarsa kendisi çıkmış gibi gözüküyor. :) https://tr.linkedin.com/in/%C3%B6yk%C3%BC-demirhisar-468b2b108

Bir de mimar-mühendis atama bekliyor diye ağlayan kesim var. Özele giremeyecek kadar bile yeteneksiz ve beceriksiz olan insan memur olup yatayım kazanayım diye bekler tabiki. Yaşlı başlı olanların emekliliğe ayrılmayıp gençlere yer açmadığı gerçeği kaçınılmaz ama memurluk için ağlayıp sızlamak da saçma.