Hayatınızdan çıkarttığınıza şükrettiğiniz şey nedir?

Hayatmızdan çıkarmaya kıyamadıklarımız var, bir de “oh be abi, çıktı da kurtuldum” dediklerimiz. Peki sizin hayatınızdan çıkarmaktan en mutlu olduğunuz şey ne oldu?

Sokak Röportajları iftiharla sunar; "Hayatınızdan çıkarttığınıza şüfrettiğiniz şey nedir?"

Yabancıların cevabıyla bizimkilerin cevabı çok farklı değilmi? :)

Knight online :D

Beyinleri aşk meşk ilişkileriyle, aldatılmakla, acı çekmekle kumpire dönmüş insanlardan daha fazla bir şey beklenemezdi.

Bir söz vardı tam hatırlamıyorum ama Türklerin özenti olmasıyla ilgiliydi. Özeniyoruz ama doğru özenmiyoruz. Televizyonlarda aşk dizilerinden başka neredeyse hiçbir şey yok, ya TRT Çocuk izleyeceksin yada kim kimi kimin nesiyle aldatıyor, kim kimi nerede öpüyor, kim kimle evleniyor bunlar gündem.

Yada Youtube'yi açacaksın ve 1-2 milyonluk copypaste'leri izleyeceksin.

Ne gerek var dünyada barışa, ne gerek var gerçek güzelliğe.

Bizim için önemli olan farklı olmak değil mi?
En lüks telefonları kullanmak, en harika makyajları yapmak, 10 yaşına gelir gelmez sevgili bulmak, pirsing yaptırmak, dövme yaptırmak, alkol içmek, popüler olmak ve bize keyf veren ne varsa yapmak değil mi? neden? çünkü ONLAR yapıyorlar...

Onlar kim? onlar bunu yapıyorlar mı? düşünme gücünüzü kaybettiniz.. Algılayamıyorsunuz...

Hayatımızı mahvettiler. Ne aile kaldı, ne akrabalık, ne dostluk, ne mutluluk. Herkes herkesten şüphe halinde. Gurur, kibir tavanlarda.
En yakın arkadaş en potansiyel düşman, kardeş dahi hedef.
Kız arkadaş potansiyel eş, ama akılda ne zaman ayrılırım.
Evlilik geri kafalılık, din saçmalık.
Alkol dost, popülerlik oksijen.

Para dünya.

El emeği, göz nuru, zor işler ? onlar da ne, kim yapıyor acaba bu işleri...

Starbaks, mekbuk, ayfon, zara, smile, ingilişçe, küpe, pirsing, dövme, biraz oksijenli su yada boya, kul olma çabaları, kızlara yüz verme, kızsan erkeklere yüz verme, ama istediğin kızı yada erkeği bulunca sözde aşkım zihinde cinsel obje. İşine gelince şeriate karşı, işine gelince yobazlar taciz ediyor. Çıkmanın ikinci haftasında cinsel birliktelik, ayrılık, acı sözler. Bakirelik baskı, geri kafalılık.

Kusura bakmayın dolmuşum. İnsanları çok çok ama çok analiz ediyorum. Sokakta gezerken hayat hikayeleri gözlerimde canlanıyor insanların ama ağzımı açamıyorum. Kimse demiyor "bu gidiş nereye" kimse demiyor sonumuz nereye?...

Ağlasak mı gülsek mi.. Bize yaptıklarına mı bizim durumumuza mı...

Batıdan özendik zamanında, ama bilemedik aslında onların yapmadığını hiçbirini aslında.