Her şey için TEŞEKKÜRLER

Merhabalar,
İçimi dökmek istiyorum bugün ve içimden geçenleri uzun uzun yazacağım bir konu açmak istedim. Biraz hayat hikayem, biraz da şuan ki hislerimden bahsedeceğim.

10 yaşına kadar klasik mahallelerin birinde:
Okuluna giden, okuldan gelince apar topar bir şeyler atıştırıp sokakta babam işten gelene kadar maç yapan,taso,misket oynayan bir çocuktum. Babamın işten geldiğini görünce oyunu falan bırakır koşarak babaya sarılır ve eve girerdim akşam yemeği için. Babamla çok iyi anlaşırdım, birlikte deli gibi maç seyreder, Beşiktaş tezahüratları yapardık. 19 Ağustos, doğum günüm olan 20 Ağustos'dan bir gün öncesi 10 yaşıma gireceğim. Annem ve babam maddi durumun kötülüğü/yarın bana ne yapacakları hakkında konuşuyor uyumaya giderken duyuyorum istemeden.
Ertesi gün doğum günümde uyandığımda klasik kahvaltı yapıldı, dışarı çıktım. Akşam babam işten biraz erken gelmişti izin alıp ve pastalar alınmış. Hediyelerim hazırdı. Arkadaşlarıma haber verilmiş, sevdiğim herkes toplanmıştı. Bir çocuk için olabilecek en güzel doğum günü hazırlanmıştı, daha ne isteyebilirdim ki? O gün akşamın son saatlerine kadar arkadaşlarımla oynadığımı hatırlıyorum sonrasında televizyon başında salonda uyuya kalmışım kot pantolonla, annem de bana doğum günü için hediye aldığı eşofmanları giydirmiş ben uyurken ve beni yatağıma bırakmış.
Ertesi gün babam işe akşam gidiyordu, sabah bir gözümü açtım ve ne göreyim?
üzerimde babamın her zaman giydiği eşofmanının aynısı vardı? hem de bana tam oluyordu? odamdaki aynaya kaç defa gülümseyerek baktığımı hatırlamıyorum. Aynaya bakıp bakıp "ben büyüdüm galiba, babamın eşofmanı bana oluyor kocaman adam oldum" diye düşünüyorum. Hediyeyi açıp görememiştim uyuya kaldığım için. Çocuk aklı işte düşünceye bak, tabii bu düşünce ben salona varana kadar oldu çünkü salona gittiğimde babamın üzerinde de aynı eşofmanı görmüştüm. Bir yandan "babamın ki değilmiş, ben daha büyümemişim" diye üzülürken bir yandan "babamla aynı eşofmanı giyiyorum" diye gururlandığımı hatırlıyorum. Babam o akşam işe gitti ve ertesi sabah kendisi değil ölüm haberi geldi. O gece bir iş kazasında kaybetmiştik babamı. Aynı yıl içerisinde amcam,dedem gibi çok sevdiğim insanı kaybettim.

İş ve Okul Hayatım:
Babamla birlikte Futbola olan ilgimizden bahsetmiştim, babamı kaybettiğim yıl en yakındaki futbol kulübüne yazıldım. Yaklaşık 8 yıl boyunca lisanslı olarak futbol oynadım.
Lise'yi bitirene kadar Annem sağolsun babamın yokluğunu hissettirmemeye çalıştı, o ne yapıyorsa aynısını yapmaya çalıştı benim için.
2016 Mart Lise 3-4 yıllarındayken pazarlama üzerine olan merakımı farkettim. Futbolu kulübün yetkili hocalarının bencilliği yüzünden bıraktım (bağlayıcı sözleşme problemleri) ve o sırada pazarlamaya odaklandım, akıcı olmasa da konuşabildiğim ingilizcemi geliştirerek şuanda da yapmaya devam ettiğim dünya çapında online reklam menajerliğine başladım.
Liseyi bitirdikten sonra eğitimime işlerimi engelleyeceğini düşünerek devam etmedim çünkü hayatım normal insanlar gibi değil. Ülkeler arası saat farkı yüzünden gündüz uyuyor, gece uyanığım.
Bu işe başladığım aydan itibaren aylık kazancım xx.xxx TL'nin altına hiç inmedi.
Kişisel instagram hesabım yaklaşık 70k organik takipçiye sahip, onlarca fenomen arkadaşım var.
2020'nin içerisinde bütün bütçe/ilerleme/çalışan planlamasını yaptığım 3 ingilizce web site ve 1 adet tasarım giyim markası yatırımlarını başlatacağım.

Şuan ki Hislerim:
Sayısız çıkar ilişkisi yaşadım hayatımda, takipçi/para/çevre için yanımda olan çok insan oldu. Geç de olsa bunları bir noktada hissedip yeri geldiğinde hayatımdan çıkarttım.
İnsanlar o kadar küçük şeylerin hesaplarını yapıyorlar ki şaşırıyorum.
Hiç bir zaman herhangi bir din/dil/ırk ayrımı yapmadım ve kimseye kötü bir şey yapmadım. Bundan eminim. İnsanlar öyle bir boyuta geldiler ki kendilerine bir yarar sağlayacaklarsa bir insanı kırmaktan, kandırmaktan çekinmiyorlar. O kadar sahte insanla tanıştım ki, artık hayatıma giren/girecek herkese şüphe ile yaklaşıyorum.
Kötü insanlardan dolayı çok yoruldum.
Bütün sevdiğim insanları teker teker kaybediyorum. Başım sıkıştığında, kötü hissettiğimde gittiğim, birlikte dertlerimize sabahlara kadar ağladığım her insanı teker teker gökyüzüne uğurluyorum. Geçen yıl mayıs ayında en yakın arkadaşımı kaybettim. Henüz 18 yaşına yeni girmişti. 10 yaşımdayken Annemin üzülmesi dışında çok bir şey anlamamıştım ama en yakın arkadaşım büyük bir tokat oldu her şey flashback gibi geçiyor gözümden. Hepsinin biriken acısını hissediyorum bedenimde.
Neden yaşadığımı sorguluyorum zaman zaman, annem dışında bir yanıt bulamıyorum.
Bugünlerde kötü hissediyorum, en son bu hissi en yakın arkadaşımı kaybettiğim haberini almadan önce hissetmiştim. Aslında bakarsanız çok da korkuyorum. Vücudumda da bazı garip reaksiyonlar hissediyorum.
İnsanlar çevremde "olm paran var niye mutsuzsun" tarzında yorumlarda bulunuyorlar. Ben bunu istemiyorum ki? sevdiğim herkes gidiyorken parayı ne yapayım?
Evet sevdiğim işi yapıyorum, para kazanmak için değil gerçekten sevdiğim için yapıyorum ve sonucunda para kazanıyorum. Yaşıtlarıma göre elimde bir çok fırsat var. Yatırım yapmayı da çok seviyorum, yeni markalar yaratmayı geliştirmeyi ama para o kadar çekici gelmiyor ki. Gerçekten. Olmasa da olur, alın her şeyimi bana sevdiğim insanları geri verin istiyorum.
Keşke hiç bir şeye sahip olmasaydım da hayatıma yeni girecek insanlar sadece ben olduğum için hayatımda olsalardı.
Keşke hiç bir şeye sahip olmasaydım da, kaybettiğim herkes yanımda olsaydı.

Özür dilerim kafanızı şişirdim ama uyumadan önce içimi dökmek istedim.
WMAracı ile aramda özel bir bağ olduğunu düşünüyorum. Burada bugüne kadar kimseyle kötü olmadım ve asla kötü bir ticaretim olmadı. Para kazanmıyorken, sabahın köründe soğuk günlerde okuluma giderken de bu siteye giriyordum. Yıllar oldu dile kolay 5 yıl geçti hala bu siteye giriyorum. Demem o ki, gerçekten tanımasam da hepinizi çok seviyorum. İYİ İNSAN olarak hatırlanmaya bakın, gerisi çok da önemli değil.
İçimden geldi, her şey için teşekkür ediyorum. Hepinize.

Babalarınızın her gün işten gelmesi dileğiyle...

Ben de seni seviyorum hocam, nice birliktelik ve yardımlaşmalara...

Önemli olan iyi olmak sevmek ve bilmek. Bazı insanlara anlatamazsınız çünkü anlamazlar bu tür şeyleri. Her zaman hayırlı işler yaparsınız inş, bir hikayeye bile iki güzel insan sığdırmışsınız bu kadar kısa bir ömürde hayırlı insan olman binlerce belki milliyonlarca insana fayda sağlar.

Çok teşekkürler hocam, elimden geldiğince, her durum için buradayım.



İnsanoğlu garip, kimseyi : siyah/sarı , zengin/fakir , yakışıklı/çirkin diye ayırdığımı hatırlamıyorum. İYİ veya KÖTÜ vardır. Ya iyi olursun ya da kötü.
İyi insanlarla karşılaşmamız dileğiyle hocam :)

Öncelikle Başın sağolsun, cidden çok iyi yerlere gelmişsin helal olsun demekten başka birşey denmez babanın yerine evin direği sen olmuşsun ne güzel.

Çok teşekkür ederim hocam, elbette benden büyük acılar yaşayan vardır ama bazen oldukça garip hissediyorum. Güçlü kalamadığımı hissettiğim kadar, dışarıya hissettirmemeye çalışıyorum ve sanırım daha fazla yoruyor.
🙏🏻

İyi ettin de yazdın.
İnsan bazen öyle doluyor ki, yani dinlediğini bilse duvara bile anlatası geliyor.

sanırım tam olarak bu.

Iyilerin en küçük şeyde bile kötü olduğuna şahit oldum ama kötünün iyi olduğuna şahit olmadım. Bu tam tersi olması gerekiyordu inş kariyer hayatınızda dürüst ticaret ile devam edersiniz. Güvenilir insan olmak başka.

Kimsiniz bilmem ama derdin sıkıntın olduğunda maddi yardimim olmayabilir ama Yardımlaşma veya dertlesmek adına bana yazabilirsin.Dinimiz bize bunu emrediyor zaten.