yakupqqq adlı üyeden alıntı

bende anlayamadım doğrusu. ilk hakaretlerle başlayan konuşma giderek tatlılaşmaya başladı. 1 saatlik konuşmanın sonunda hadi sonra görüşürüzle bitti. verilen sözde cabası. ertesi gün gelen mesaj beni şok etti. ama neyse dedim umursamadım. akşam olunca beni biri aradı ve "merhaba, kimle görüşüyorum acaba" dedi! sırrı ne tam olarak bilemedim ama, anlattığı şeylere bakılırsa psikolojik rahatsızlıı henüz geçmemiş. böyle birinin çevresinde olmakda sinir bozucu olur. bir saatlik konuşma dertlerin biraz hafiflemesine neden olmuşşa sadece teşekkür ederim. belkide herşeyi içe atmaktan kaynaklanıyor. ben en azından çözümü burda buldum. bence o ileti en çok etkileyen oldu. tabi diğer yazılanlar bahaneydi ama ne biliyim. o kadar çabalarım karşılıksız kalınca, uzatmak dahi istemiyorum. bıraktım kimle ne kadar iyi dostluk kuruyorsa kursun. yada beni kötü görsün ama bilemiyorum işte. mizahi yeteneğim beni güldürürken, mizahtan anlamayanları kızdırıyor olabilir. arkadaş grubuna katılmak gibi bi fikre katılmasamda, bilmem işte yani yaş farkı olması hiç hoşuma gitmiyor. yanlarında olmak beni aşşalamaya yeten bi olgu gibi geliyor bana. ah ah, ne yaşantılar var şu dünyada. insanlar farklı dünyalarda ama gerçekte aynı ortamda yaşıyor. her düşünce fikir ve karar farklı. bu arada bence olaydan bizim takımda haberdarki son iki üçgündür pek pas atmıyorlar. bende bi insanım bunu gayet iyi hissediyorum. içimden bişeyler söylemek geliyor ama ya olayı yanlış anladıysalar? yada, başka şeyler söylediyse? şimdilik hiçbirşey yokmuş gibi davranıyorum. bakalım, zaten zamanla unutulur. unutulmazsada unutulmasın, kendileri çok mu ak kaşık? kınadıkları şeyi yapmıyorlar mı? olayın ben tarafı ise, kendimi hafiften aşşağılanmış gibi hissediyorum. umutlanmış ama umudu kırılmış. herşey unutulur, buda unutulacak elbette. son düşüncemde böyle olması daha iyi bence. yanlış anlamalara mahal vermemek gerek. yani bi ortama girince ortama uyum sağlamak gerekliliğini herkes bilir. ortamda farklı olmak kişiler tarafından farklı görüşler ortaya atılmasına sebep olacaktı ya işte en çok ondan korkarım. yinede bu düşünce bence uzun süre kalacak. acaba sır ne? sadece bi alay oyunu mu? yoksa karşıdakide istemem yan cebime koy tarzımı davranıyordu yada o resime olan büyük öfkemiydi? belkide gelen gizemli telefonun bu işle bi ilgisi vardı. bu sırrı hiç bilemiyeceğim ama bu bana bi insanı tanıma fırsatı verdi. tanıma derken sırdan bahsetmiyorum. metoddan bahsediyorum. diyeceğim şu ki, hattaki tecrübeler yavaş yavaş artıyor.

eklemek isterim ki, eğer bu bir alay oyunu ise, yani nüfuzu az olan bir alay oyunu olacak ki bu da pek bi işe yaramayacak. düşünsenize kimsenin haberi yok. çevresel hiçbir etki oluşmuyor. kendim çaldım kendim oynadım. dini oyuna hiç değinmemek istiyordum ama o da aklıma birden geldi. olamaz mı? olmaz mı olur. burdandan eğlence çıkarsa ne olacak ki. en azından butür oyunları çok gören ben. sadece gülüp geçerdim. istemem yan cebime koy, yani istemiyormuş gibi yapmasıda bi ihtimal. hatta bu biraz daha baskın. çünkü bu onu ters düşünceden etkilenmesini açıklar. belkide alay edildiğini zannediyor. sayılan isimleri ve itirafları düşününce kafam çok karışıyor. gizemli telefon mevzu en düşük ihtimal ama benimle ilgili farklı bir düşünceyi itiraf etmesi bunu akıllara getiriyor. bu ise istemiyor gibi yapma işini haksız çıkarıyor. kısaca bi deli bi kuyuya bi taş atıyor bin akıllı çıkaramıyor. ah ah bu insanları anlamak çok zor. o kadar kolay olsa neden yüzlerce kitap yazılsın ki? yada gözümün önündeki şeyi arıyorum oda bi ihtimal ya. sonsuz evrende sosyolojik bi vaka olarak kendisini kınıyorum :D