Kendinize sonlanmayacak bir dayanak noktası bulmalısınız. Birisine söz vermek, önemli bir günde bırakmak, hastalanma ya da ihtimali, varsa çocuğunuz için..

Ben de erken başlayan nesildenim. Kendim için bıraktım terapiye girerek ve ardından oğlumun hatırına başla(ya)mıyorum. :)

Yaklaşık bir yıldır günde bir tane hak verdim kendime; onun dışına çıkmıyorum. Kanserden babasını erken kaybetmiş birisi olarak aynısını ya da benzerini oğluma yaşatmaya hakkım yok. İşte bu düşünce ikinci sigara düşüncesini uzak tutuyor benden.

Sigara, çok küçük bir detay olsa da tüm hayatınızı etkilemekte. Sabahları erken kalkamama, baca gibi tütme, kültablası gibi kokma, mide sorunları vb. derken ucu bucağı yok.

Madem konuya daldık epeyce bir de şu reklamdan bahsedeyim.

Çok sert..