Valla asosyalliğin dibine vuracağım gibime geliyor. Arkadaşlar dışarı çağırıyor, yok bir şey benim bilgisayar başından kalkıp gitmeme engel oluyor. Özel hayat deseniz var olmasına varda artık pek bir şeyler hissedemiyorum kimseye karşı insanlıkla ilgili duygularım her geçen gün yok olmaya başlıyor. Hayatımız bilgisayar oldu, frenliyemiyoruzda kendimizi.

Ek Olarak:

Okan IŞIK adlı üyeden alıntı

Biz webmasterlar genelde bilgisayarla aramız iyi olduğundan olsa gerek, hayata bakış açımız biraz daha farklı. En basitinden facebook ile haşır neşir olurken arkadaşımız ne paylaşmıştan öte daha çok facebook'un alexası, yeni çıkan özellikleri, sayfa birleştirme olayları, sayfa kasma olayları, varsa açıklarıyla bile ilgilenen arkadaşlarımız oluyor. Dolayısıyla arkadaşlarımızın çoğu da sadece menfaat odaklı bizimle iletişime geçiyor. Facebook'u çalınan bile sizinle muhatap oluyor. Onların aklında muhteşem çocuk olarak yer alıyorsunuz. Kız arkadaşımızın doğum gününde bile, gidip bir çiçek almak yerine, sevgiliye site scriptleri peşinde dolanıyoruz. Haliyle etkileyemiyoruz da. Sonuçta webmaster kafası pek kızlara göre değil. Yani siz onlar için, lüzumsuz işler peşinde koşan, dahi insanlarsınız.
Tüm bunlara rağmen evliyim. Eşimi bezdirdim. Notepad ++ yı açtığım ekranda ki kodların artık php mi, css mi, html mi olduğunu biliyor. Yine mi pehepe aşkım, yine mi cesese şeklinde tepkiler alıyorum. Bazen maillerime o bakıyor. Siteme gelen yorumların disqus bildirimlerinden olsa gerek, onu da sosyal paylaşım zımbırtısı gibi bişey düşünmüş olmalı bayanlar yorum yaptığında anlamadığı yorumlar için "siz şifreli konuşuyorsunuz, sql import etmek ne demek Allah aşkına" şeklinde kavgalarımız oluyor bizim :)


Hocam bunlar güzel şeyler, tabi yaşça bazılarımızdan büyüksünüz, ama keyifli oluyordur. Öylede misal ben yaptığım işi yakınımdaki kimseye anlatamıyorum. Anlaması için sıfırdan başlamam lazım ona da ömrüm yeter mi tahmin edemiyorum :)