Yüksek müsadenizle bende birkaç fikir beyan etmek istiyorum.

Ben İngiltere'de büyüdüm, orada doğdum büyüdüm ve liseyi bitirdim. Her yurtdışında doğan bir türk gibi bende vatan hasreti ile sürekli gazlandım ve doğal olarak yurtdışında doğmuş sadece yazları Türkiye'ye giden müthiş bir milliyetçi oldum :D

Yazları gelsinde Türkiye'ye gideyim diye resmen gözüm düşerdi bu sebeple aileminde isteği ile üniversite için Türkiye'ye geldim. 2 sene oldu geleli ama olaylar dur durak bilmiyor, siyasetçilerin kırılma noktalarını önemsememleri ve özellikle daha önce iktidar partisi destekçisi olmama rağmen Erdoğan'ın Cumhurbaşkanı olduktan ve daha sonra 7 haziran genel seçimlerinden sonra yaptığı provakasyonlar bir devlet yöneticisine yakışmıyor.

Babam Türkiye'den 77'de göç etmiş ve bana Türkiye'nin o zamanki durumunu ve neden geldiğini anlattığında ona hak veriyordum ama şuan ki Türkiye ile o zamanki Türkiye ile bir bağlantı kuramadığımdan dolayı garipsiyordum.

Şimdi özellikle geçtiğimiz günlerde muhalif medyaya yapılan baskınlarla bazı şeyleri gerçekten idrak ettim. Bağımsız bir ülkenin merkez bankasının, medyanın baskı altında tutulması bununla birlikte yapılan yolsuzlukların örtülmesi bu ülkeye karşı olan umutlarımı tamamen söndürdü.

Türkiye'deki siyasette ki omurgasızlık midemi bulandırıyor. Halk buna nasıl göz yumuyor?

Evlatlarımız savaşa hazırdır! lafına gelecek olursak; ben şuan ki Türkiye -kirli emeller- için açık konuşayım canımı feda etmem çeker doğduğum ülkeye giderim, bu ülkemi sevmiyorum mu demek? Hayır değil.

Ne zaman bu ülkede yapılan yanlışların hesabı sorulur, gerçekten "bağımsız" tanımının hakkını verir işte o zaman ben bu ülke için canımı seve seve feda ederim.

Ama kan üzerinden siyaset yapanların cebi dolsun diye tek damla kanımı akıtmam.