8 saat: uykuda...
10 saat: işte...
2 saat: yolda geçer...
2 saat: tuvalet, banyo, temizlik, yemek vs zaruri ihtiyaçlar...

toplam 22 saat gitti.

geriye sadece günde 2 saatimiz kalıyor. sevdiklerimizi göremiyoruz. istediğimiz yerlere gidemiyoruz. bunun karşılığında aldığımız ücret ancak karnımızı doyurmaya yetiyor.

beğendiğimiz bir elbise vitrinde kalıyor! ne acı.

modern köle hayatı sürmemizin karşılığında ne kendimize, ne sevdiklerimize vakit ayıramıyoruz. maddi anlamda ancak karnımızı doyuruyoruz.

yanlış giden birşeyler var ortada. peki bu durumda, sistemi değiştiremeyeceğimize göre biz neler yapabiliriz?

1. düşüncem: işte geçirdiğimiz süreyi azaltarak, aldığımız ücreti arttırmaya çalışabiliriz.

2. düşüncem: aşkla bağlı olduğumuz bir işi yaparak, günde 10 saatin nasıl geçtiğini anlamadan çalışmabiliriz. Tabi durum böyle olunca, kazanacağımız ücret de çok çok fazla olacaktır.

Bu iki durumdan birini yakalayamazsak sanırım, boşa kürek çekerek mutsuz, bezgin bir hayat süreceğiz maalesef.