Arkadaşlar yaş 18 benim. "16'lık" adında bir kitap yazıyorum 4/1'ini bitirdim kitabın. Hikaye ve Psikolojik ruhumu anlatıyorum vs. vs. Bir paragraf paylaşayım dedim görüşlerinizi merak ediyorum teşekkürler. Sizce devam etmeli miyim? Kitabı okurken insanları ruhu siyaha boyanacak. Çünkü gökkuşağı çizemiyorum.

Yalnızlığın korkutan bakışları arasında sokaklarda, caddelerde suçlu gözlerle yürürdük.. Zihnimizde dün geceden kalma şarkı sözleri ve kocaman bir geçmiş.. Beynimizde ağır silahlı patlamalar, yangınlar ve dahası.. En çokta kendimizi harcamaktan sıkılmıştık. Biz asıl kader mahkumlarıydık.. Soğuk ve sisli geceler boş boş gezerdik. Artık hayatımızdan birşey beklemiyorduk. Çocukken saklambaç, yakartop oynardık ve bize mutluluk verirdi. Şekerleri severdik ama artık hiçbir şeyin eskisi gibi tadı yok. Herşey eskiden güzeldi tabi.Sevdiklerimiz yanımızda, dostlarımız, yoldaşlarımız yanımızdaydı. Şimdi herkes kendi rotasını belirledi ve otobüslerini o rotaya doğru kaldırdı. Ama biz öylece yerimizde duraksadık ve onları izledik. Yapacağımız herşeyi yarına erteledik, yarın oldu yine elimizde hiçbir şey yok. Hayatımızı yaşamayı bazen çok sevsekde baze hayat bize hain davranıyordu. Bilmem.. Belki de kendisine ettiğimiz ettiğimiz içi dolu küfürler için bizden intikam alıyor da olabilirdi. Bilemezdik ama kısmen acımasız olduğu kesindi.

Kitap: 16'LIK