Merhaba arkadaşlar Hüseyin Nihal Atsız'ın güzel bir şiiri hoşuma gitti paylaşmak istedim.


Göğsünde vurup parçalanan kalbi nihayet
Bir saçları kan gözleri keskin dişi çeldi.
Artık bitecek ruhunu sarsan bu şeamet
Zira saçı kan sevgilinin ismi eceldi

İçtin de ecel zehrini sen kendi elinle
Hala bu gönül hangi uzak gölgeyi bekler
Bak haykırıyor “boştur ümitler” diye dinle,
Zulmette keder besteleyen gamlı köpekler

Bir dinle adem ülkesinin ruhunu: yer yer
Davet ediyor bak seni binlerce kucaklar...
Bir sır gibi sevda gibi sessizce gezinenler
Bir gün seni otlarda uzanmış bulacaklar...

Kalbin benim olsun diyorum çünkü mukadder...
Cismin sana yetmez mi? çabuk kalbini sök, ver!
Yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer!
Mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın...

Ram ol bana, ruhun yeni bir aleme girsin...
Yazmış kaderin: aşkıma ömrünce esirsin!
Aklınla, şuurunla, hayalinle bilirsin.
Mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın...

Sevda gibi bir gizli emel ruhuna sinmiş;
Bir haz ki hayalden bile üstün ve derinmiş.
Gökten gelerek gönlüne rüzgar gibi inmiş,
Bir sır ki bu, ölsen bile asla açamazsın...

Anlatması imkansız olan öyle bir an ki,
Hülyadaki ses varlığının gayesi sanki...
Bak emrediyor:daldığın alemden uyan ki,
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...