Merhabalar, bu yazıyı niye yazdığımı bilmiyorum.

Geçen sene hayatın en kötü dönemleriydi. Ya tabii ki beterin beteri vardır fakat işte bunalımlar içindeydim. Kafayı yiyordum intiharı bile düşündüm. Sonra intiharı düşündüm dedim etceğim sebebler bunlar mı millet bana salak der geçer etceğim sebep te sebep olaydı. Birde bunun öbür tarafı var.
Her neyse başladım tedavi görmeye bir çok kişiye göre anti depresanlar hayatı batırıyordu. Fakat beni mutlu ediyordu enerji veriyordu. Makale yazmaya uğraşıyordum bu arada günde 2 bin ila 3 bin kelime arası yazardım sonrasında ilacın biri yan etki yaptı. Ara vermek zorunda kaldım her neyse tekrar başladım tabi tedavi başka ilaçlarla devam ediyor. Şu an fazla birşey hissetmiyorum üzülme vs duygularımı kaybetmişim. Damar şarkıyı pop şarkı niyetine dinliyorum yani eskiden dinleseydim bunalıma girerdim. Tabii geçen seneden bu yana bir çok abi, dost, kanka, düşman edindim. Hepsinden de memnunum. Şimdi etiketlemeye kalkarsam baya uzar birde unuttuklarım falan olur dargınlık olmasın. Şu an ise mutluyum Allah'a hamdolsun fazla kafama birşey takmam makalemi yazarım aileme yardım etmeye çalışırım. Yani hayatta bir zamanlar çok kötü dönemler geçirseniz bile asla pes etmeyin. Psikolojik tedavi görmek kötü birşey değildir. Her kim nederse desin. Benim tedavi gördüğümü okuldaki hocalarım arkadaşlarım bilir. Bazıları deli der kimin umrunda. Hayatı başkalarının lafına göre yaşamaya kalkarsanız sıkıntı büyük. Sizlerin de değerli vaktinizi aldım bu yazıyı niye yazdığımı bende bilmiyorum. Hayatıma giren çıkan herkese çok teşekkür ederim. Hayatta muhakkak her giren bana birşey öğretti.