Dün gece saatler 04:25 İken, dünyanın en dayanılmaz acı seslerinin bitmesi ile başlayan bir ses yankılandı kulaklarıma. Hayatımdaki tek mutluluk veren ağlama sesleriydi bunlar.

Güçlü zannediyordum kendimi, biliyorum bir bebeğim olacaktı ama algılayamıyor insan dünyaya gelmeden. Minicik elleri, dudakları ve yüzünü görünce bu kim diye bakıyor. Nasıl bu kadar küçük olabiliyor? 2,620 gram bir insan var karşımda.

Doğdu benim oğlum. Dünyaya merhaba dedi 29 Ekim gecesinde Kuzey Ata oldu adı. Doğduğu günü anlamlı kılan insanın lakabını alsın istedim. Örnek alsın, Cumhuriyet ile yaşasın diye.

İyi forumlar.