Ercüment inan bu makale beni çok efkarlandırdı, dertlerimi unutup bir an o zamanları hatırladım da şimdiki çocuklarımız bunları yaşaması imkansız. Ben isterim ki benim çocuklarım da yaşadığımı yaşayıp çocukluğumdan tutup, yokluğu da görsünler ki değerlerine sahip çıksınlar.

O çocukluk arkadaşlarımız ile halen aynı yerde yaşarız ve hepimiz evli çoluk çocuğa karıştık, gün oluyor yad ediyoruz. İnsan hiç büyümek istemiyor, dertlere sorumluluklara bulaşmak istemiyor ama kader işte..

Eskiden herşey güzeldi, komşuluk makalede geçen gibiydi şimdilerde ise sosyal medya'dan oluyor. Gelip gitmeler, yeme içmeler olmaz :) Yazık çok yazık ama değiştiremiyorsun iste Her neyse teşekkürler paylaşım için çok hoş :)