6 senelik bir ilişkinin bitmesinin ardından 1 saat sonrası.

Heveslerim, mutluluk, sevgi, umut ve bir de hiç olmamış, olmayacak çocuğum Eylül'üm. Başımdaki ağrı diğer günlerdekine hiç benzemiyor şimdi. Yitip giden hayallerimin katilinin bir başkasına aşık oluşunun sesi hâlâ kulaklarımda. Nefesim öyle sessiz ki yalnızlık esir almış saklamış karanlığa. Baktım penceremden, rüzgar bile esmiyor, ağaç yaprakları titremiyor artık. Nasıl hissetmeliyim, ne hissetmeliyim bilmiyorum. Kalbimde bir şey var. Anlatmaya çalıştığım bu şey yitip giden yılların gördüğü sevgi, mutluluk, bakışmalar ... Hatırladıkça yanağımdan sıcak gözyaşlarım dökülüyor. Askerden geldiğim iznimde, evimin bir köşesinde, yaşım 23. Çocukluğum, an itibariyle son bulan gençliğimi verdiğim sevdiğimin gözleri kapalı uyumaya çalışıyor. Düşüncelerinden çıkardığı ben, hissizleştirmiş onu.

Evlilik hayallerinin nasıl da birini yok edebileceğini anlıyorum giderek. Tuttuğum nöbetler zor gelecek artık bana. Evimden uzakta, ondan uzakta geçirdiğim günlere yenisini eklerken o benim güçsüz olduğumu düşünecek.

Benim onu merak etmem onun gözünde onunla olabilmem için yapılan bir eylemmiş sadece. Bütün yaptıklarım onu sevdiğimden değil sadece onun yanımda kalmasını sağlamak içinmiş öyle söyledi.
Oysa ona sarıldığımda ben dünyanın durduğunu fark ederdim.

Nereye nasıl gideceğimi bilmiyorum. Beynim uyuşuyor