Başlangıç

Sevgili arkadaşlar yazımı sonuna kadar okuyup yorumlayabilirseniz beni cok mutlu edersiniz. Dusunceleriniz benim icin onemli simdiden tesekkurler.

Durdum.
Boncuk gözlerine baktığımda gördüm ışığını. Çocuklar neşe saçıyordu derinliklerinde bir yerlerde. Bahçelerinde kiraz kokuları vardı rüzgarın getirdiği, teninde papatyaları kıskandıracak bir beyazlık ve omuzlarında hayatın yükünü kaldırabilecek bir güzellik vardı.

Baktım.
Hayatımın karanlığına ışık olmuştun bir anda. Ellerimizin nasıl sımsıkı olduğunu gördüm. Tarifi olmayan duyguların da olabileceğine baktım. Tadına, tuzuna, acıya baktım duyguların.

Sevdim.
Hiç olmamış kız çocuğumu hayallerimde sevdiğim gibi sevdim. Saçlarının dalgalanışını, gülümsemendeki duruluğu, adındaki güzelliği sevdim. Giderek büyüyen bir yangında o yangını söndüren su gibi sevdim.

Güldüm.
Çocuksu tavırlarındaki tatlılıkla küçüldüm. Parktaki salıncaklarda sallanma cesaretini bulduğum seninle, hayata verdiğin o umuduna güldüm.

Aşka dair ne varsa hepsini sende buldum. Sevgi, umut, onur, güven...

Düştüm.
Hayat yarışında takıldığım bir çelme yere fırlattı beni yıpratarak. Kanadı duygularımın düşünceleri. Gözyaşi döktü topraklara bir ağaca meyve verir gibi.

Ağladım.
Başarısızlığımın daha ilkinde pes ederek ağladım güçsüzce. Adımlarım küçülmemiş durmuştu artık. Baktığımda bulutlara bıraktılar yağmurlarını yeryüzüne. Öylece bekleyip onlara eşlik ettim.

Yandım.
Yangınımın üzerine benzin döktü aşkım. Konuştu, ağladı, nefret etti. Halen seviyormuş gibi davranıyordu o ana dek. Bir başkasına aşık oluşunun kaçıncı günüdür bilemem. Konuştu, belki de o değildi yalandı. Başkasına aşığım cümlesi ilk defa bu kadar rahat söylenmişti.

Bittim.
Ayrılığın acısı dizlerimde halsizlik, bağazımda düğüm, kollarımda uyuşukluk, başıma sancı, aklıma delilik oldu. Durdum, baktım, sevdim, güldüm, düştüm, ağladım, yandım, bittim.

Karanlıkların içinde bir siyah oldum izi bulunamayan. Çektiğim acılar da kendimeydi, ona olan sevgim de. Bir umut kırıntısı taşıdım hep içimde bir yerlerde. Bir gün bir papatya yaprağındaki sevmiyorla bitti umudum. Küçük umut yandı beyazıyla papatyanın. Mavilik çöktü üzerime.

Umudun maviliğiyle siyahın içinde lacivert olabildim sadece. Karanlığı lacivertle aydınlatırken yeniden başladım zamana.

Ancak unutmamam gereken bir şey vardı daima yanımda olması gereken. Ben papatyaların ahını aldım ...

Çok başarılı hocam tebrik ederim. İşinde başarılı bir yazar olmayı istemişimdir her zaman. Edebiyat iyidir, insanı her şeyden uzaklaştırır. Felsefeyle edebiyatın birleşimi derseniz ortaya efsane yazılar çıkar :)

Degerli yorumunuz icin cok tesekkur ederim gercekten. Artik bazi seylere baslama vakti gelmisti. Ben de oyle yapiyorum :)

Degerli yorumunuz icin cok tesekkur ederim gercekten. Artik bazi seylere baslama vakti gelmisti. Ben de oyle yapiyorum

Emek vermişsin eline sağlık fakat duygu yoğunluğu hissedilmiyor. Sanki yazmak için yazılmış. Eller söylemiş eller yazmış. Yürekten kalpten gelen emirleri eller yazsa daha başarılı olur. Gördüğüm eksiklik duygu yoğunluğu yürek yakan içini cızz eden bir şeyler eksik.