Aralarından bir tanesinin hem mahalle arkadaşım hemde 4 yıl boyunca lisede sınıf arkadaşım olup, gerçekten unutulmayacak çok güzel günler geçirdiğimiz arkadaşlarımdan bir tanesiydi. Durumları çok iyi olmadığı için üniversiteye gideyemen ve bir an önce askerliğini yapıp hemen çalışmak isteyen bir çocuktu.

Şehit haberini bir yakınımdan duyduğum zaman asla ve asla inanamadığım ve hemen evinin sokağına giripte kocaman asılı Türk bayrağını gördükten ve hıçkırıkla karışık ağlama çığlıklarını duyduktan sonra yere çöküp göz yaşlarıma hakim olamadığım gündü.

Belki bir gün olur umuduyla nice hayalleri vardı.

Rabbim tüm şehitlerimizin ailerine sabır versin. Umarım bu şehit haberleri en kısa zamanda bir daha hiç ama hiç gelmez :(