Bir üsteki yoruma cevap yazıyorum. Kürtlerin içinde büyüdüm. Her zaman da milliyetçiliğe karşı durdum. Kürt değilim. Hatta soy agacım Türkmenlere dayanıyor lakin Türk milliyetçisi de değilim. Irkçılık ve milliyetçilik bana çok ters. İlle bir ideoloji belirtmem gerekiyorsa sosyalist(Sosyal devlet-Halkçı) diyebilirim kendime. Ülke bir toprak parçasıdir. O toprağı devlet yapan anlamlı yapan halktır. Devlet halk için vardır benim için neyse. Bilimle sanatla iç içe olunca daha fazla soğuyorsunuz bu kavramlardan. Kürtlerle iç içe okudugumdan Kürt öğretmenler tarafından sınıfta kürtçe müzikte açılırdı çocuklar aralarında kürtçe de konuşurdu. Hatta anlamadığım için kürtçe konuşurlardı bilmemezi istemediği bir şeyler olunca. Demem o ki milliyetçilik veya etnik dayatma her kesimin sorunu. Emin olun bu devlet Kurdün veya bir başkasının olsa onlar da bunu dayatır. Andımıza gelince Ne Mutlu Türk'üm diye biter and Türk olmayan için problem içermez o zamanlar çok güzeldi. İnanın şimdi belki and yok lakin ülke çok daha fazla bölünmüş durumunda. Bir öğretmenim de yerliydi milliyetçiydi bize sürekli Ölürüm Türkiyem söyletirdi. Bu cidden hoş değildi. Buyüdükçe anladım bu tür şeylerin anlamlarıni. Zorla milliyetçilik bir şey dayatmak cidden insanı o şeyden soğututor. Herkese yetecek kadar yer var ülke de dünya da her dile yetecek kadar da yer var. Dünya küçük değil insanlar küçültüyor. Yaşamak kadar basit bir şeyi kompleks hale getiren insanın ta kendisidir.

And olsa da olur olmasa da olur benim için önemi yok. Bir insanın ne hissettiği yürekle ilgilidir ağızdan çıkan sözlerle değil. O kadar çok bölündük ki böyle basit konuları umursamayacak kadar ayrıldık. O yüzden andımızi değil de o günleri her şeye ragmen özlüyorum.

Daha mutluyduk be.