Ahmet adlı üyeden alıntı

-Tesirsiz Parçalar 221

Malesef olayı bu noktaya getiren de bizleriz, bunu bir hastalık olarak kabul edip tedavi görende. İnsan oğluyuz, nedendir bilinmez şu dünyayı en çok biz insanlar tüketir. Ego, kibir, gösteriş, doyamamak bizi bu noktaya getiren şeyler. Hep daha fazlasını isteyip hiç doyamamak. İşte günümüzün genel olarak getirdiği nokta bu ve sorsan bir çoğumuz hissiz ve tepkisiz olduk deriz. Alıştık, değiştik. Alıştığımız her şey sıradan gelmeye başladı, sıradan gelen her şeyden uzaklaşmak istedik ve varacağımız bir yer kalmadı.

Sonuç olarak insan insanın keşke burada olsaydınıdır. Hep aynı yere açılır kapılar, yollar farklı olsa da. Sen ne zorsun be ahir zaman...


Hocam kesinlikle çok haklısınız. Doğamız buna dönüşmemiz için çok uygun. Her şeyden çabuk sıkılıyoruz. Hiçbir şeyin kıymetini bilmiyoruz. Yetinemiyoruz. Hep daha fazlasını istiyoruz. Tanrının rolünü oyun gibi oynuyoruz. Kendimizi afedersin ama ne b*k sanıyoruz ben de bilmiyorum. Ama sorunlu mahluklarız. Bunu çoktan kabullendim. Belki de bütün bunları bile hiç düşünmemem gerekirdi. Bilmiyorum. Bildiğim birkaç şey var ama...

İnsanların sahteliğine o kadar tahammülsüzleştim ki kendime ne söylersem söyleyeyim iyi gelmiyor. Toplumsal varlıklarız diyor ve yalnızlığımı elimin tersiyle itiyorum. Ne kadar sosyalleşirsem sosyalleşeyim bomboş ve saçma sapan bulduğum değerler yüzünden insanların her şeyine alınır hale gelebiliyorum. O kadar sokunduruk ve aptalca değere sahip ki bu çağ insanı, altından kalkamıyorum.

Bütün bunlar her şeyi bu kadar sorun haline getiriyor oluşumu ne kadar etkiliyor, tetikliyor bilmiyorum. Ama buraya kocaman bir BIKTIM bırakmak istiyorum.