Hayatı boyunca hiç yokluk görmemiş daha doğrusu dibi görmemiş insana bu hissi anlatamazsinız. Biz bile yer yer bunalıma girmiyor muyuz? Bu psikolojiyi durumu yaşamayan bilemez. Hele ki bir babaysa kimse bilemez, ama empati kurabilir. Hayatı boyunca afedersiniz eşşek gibi çalışsa dahi bir taşı bir taş üzerine koyamamış ömrü boyunca o işten o işe ezilmiş, akranları avrupada asgari ücrete ortalama bir hayat sürerken kendisi burada yaşam mücadelesi veriyorken hiç bilemez.

Yaşam bu kadar basit olmamalı, bir insan hayatı bu kadar ucuz olmamalı. İşte benim nefretim bu sisteme, benim nefretim bu sistemi inşa edenlere,

Benim nefretim inşaatta çalışırken düşüp ölen ve cebinden 50 kuruş çikan oğretmeni atamayanlara.

Benim öfkem kanser hastasıyken gelip bakana dert yanan bir kardeşimin cebine 2 kuruş para koyanlara

Benim nefretim 2 kuruş paraya taşlama içinde çalışan ve kanser olup ölen, ölmeden önce zaten 3 5 gün sonra beni de unutacaksınız bu sistem böyle gidecek diyen kardeşimi bu hale düşürenlere.


Benim öfkem çocuğuna okul elbiseleri alamadı diye banyoda intihar eden babayı bu duruma getirenlere.

Benim öfkem Rant uğruna Çorlu da onlarca insanın ölümüne sebep olanlara ve bunun üzerini örtenlere. Orada bir çocuğu annesinden koparanlara, bir babayı kızından alanlara, bir anneyi ailesinden koparanlara...

Benim öfkem emekçinin emeğin halinden anlamayanlara, sürekli ezenlere, sürekli hor görenlere, HİÇ ÖLMEYECEKMİŞ GİBİ YAŞAYANLARA! NERDEN GELDİĞİNİ UNUTANLARA!

Benim öfkem, içinde yaşadığımız cennet vatanı cehenneme çevirenlere.

Benim öfkem bu kadar zenginliğin içinde fakirliği halka reva görenlere.

Benim öfkem bir şey alacakken avucuna 2 3 kuruşu koyup hesap yapan milyonlarca insanı görmeyerek bir ütopyada yaşayıp har vurup harman savuranlara.

Benim öfkem yoksulluktan gelenlerin, zamanında yer sofrasında yiyecek ekmeği zor bulanların şimdilerde doymak bilmemesine.

Benim öfkem benim nefretim tüm bu olanlara karşı sessiz olanlara, korkanlara, pısırıklara, iğne ucu kendine dokunmayana kadar ses çıkarmayanlara, çıkarcılara, gözleri açık olmasına rağmen göremeyenlere, kalbi kör olmuşlara. İşte hep diyorum ya, ben asla bunlarla aynı gemide olmadım.

Ben halkın gemisindeyim. Bu ölen kardeşimin gemisindeyim. Sıra bana gelene kadar da son ses bunu dile getirmeye devam edeceğim.

Tek kurşunla ölmeyecek bir insan yok. Bunu metafor yapmak için söylüyorum. Hepimiz aynıyız. Hepimiz öleceğiz. Hepimiz insanca yaşamayı hak ediyoruz. Onuruyla evine ekmek getiren her insan bunu hak ediyor. Yalamadığı için, torpilli bakan kaymakam yüksek mevkii tanıdığı olmadıği için, 2 kuruş paraya canından can veren herkes benim kardeşimdir.

Bu insanları unutmayın. Ben her birini hafızama kazıyorum.