abilerim ablalarım kardeşlerim , bende 16 yaşında bir erkek çocuğuyum.

Otobüste yolculuk yaparken ben benden büyüklere(amca-dayı-teyze-hala-hamile-gazi vs.) elimden geldiğince yer veriyorum.

Birisi şuana kadar "çocuk kalkta biraz şu abla otursun" dediğini hiç duymadım.Çünkü ben bana öğretilenleri yaptığım için o türde bir laf gelmesine izin dahi vermem.Biraz yorulurum evet 522st leri belki bilen vardır 2.5 saatte karşıya geçiyor 2.5 saatin 2 saatini belki ayakta geçirirsiniz yorulursunuz ama benim gibi genç olanlar yaşlılara veya yetişkinlere göre daha dayanıklı olduğunu hepimiz biliyoruz.

Ordaki sefa abinin söylediği şeyi yani söylenmeden yapmaları lazım aslında.Birde utanmadan cevap vermişler ömrüm hayatımda ben böle bir şey görmedim. Bir kerede aynı olay başıma gelmişti.Anneannemle sultanbeyliden mecidiyeköye gidiyorduk(522st) akbilleri bastık arkaya doğru ilerliyoruz genç olanların yüzlerine bakıyorum gözünün içine ancak tık yok.Bir tanesine dedim benim yaşıtımdı sanırım anneannem biraz rahatsız kalkabilir misin acaba kardeşim ? onun verdiği cevap romatizmalarım rahatsız oluyor. Neyse dedim halime şükrettim 55 yaşlarındaki anneannemle ancak köprüde oturabildik ki onada şükür.

birazda dürüst konuşayım.

bende otobüse bindiğimde hemen boş bir yer bulup oturduğumda inşallah yaşlı teyzeler-amcalar gelmezde bende rahatça oturayım diyorum , küçükken herkes gibi bende uyuma numarası yapardım.Ancak büyüyünce ve olaylar başına gelince insan aklını başına alıyor.Empati çok önemli bir şey.

özet : birazcık empati ile bile her şey halledilebilir diye düşünüyorum.