Bu söylediğime örnek olarak da kendimi gösterebilirim direkt. Övünmek gibi olmasın, bir sene öncesine kadar gayet iyi bir zekaya, pratik bir beyne sahiptim ve çevremdekilerden övgü alan bir kişiydim. Şuan işsizliğimin 17. ayındayım. 1buçuk yıl oldu yani. Artık bir iş bulma ümidi de kalmıyor, insan aptallaşıyor, tek tük çıkan işlere başvuran 2bin kişi sayısını görünce kendine olan güven de olmuyor, acizlik başgösteriyor ve insan kendini işe yaramaz hissediyor. Tabi ben bunların bu işsizlikten kaynaklı psikolojik sorunlar olduğunun bilincindeyim ama içgüdüsel olarak bu duygulara karşı koyamıyorum yine. Dalgınlıklar aşırı artıyor. Yanlış şehir içi dolmuşlara binip, telefonla arama yaparken yanlış kişileri arama gibi hatalar artıyor. Eskiden hiç yapmadığım şeylerdi. Komik geliyor bana da, gülüyorum kendime ama yaparkenki dalgınlığı kontrol edemiyor insan.
Konu açan arkadaşın bahsettiği garip kişilerden biri de benim sanırım. Başka birinden istagram takipçisi alırken kullanıcı adı kısmına url yapıştırmıştım 1-2 ay önce. Mazur görün bizi, bilerek yapmıyoruz. :)
Konu açan arkadaşın bahsettiği garip kişilerden biri de benim sanırım. Başka birinden istagram takipçisi alırken kullanıcı adı kısmına url yapıştırmıştım 1-2 ay önce. Mazur görün bizi, bilerek yapmıyoruz. :)
Hocam umudunuzu kaybetmeyin hiçbir zaman. Ve çalışın,arayın. Ve emin olun cv boş tecrübe yok ise zaten direk arka plana atılıyorsunuz çünkü herkes öyle. Bir tık düşük işten başlayın. İş işi getirir. Çok yakınım üniversite bitirmesine rağmen agent olarak çalıştı. Oradan keşfedildi ve şuan asgari ücretin 4 katını falan alıyor. Bir yerden başlamak gerek. Ve dil hocam, 10 iş yerine başvurdum aynı gün cevabı gelen ise. İngilizceniz var ise buyrun cevabını veren,bölümüm ile eşit olan yer oldu.