sizi üzmek için değil ama samimi olarak karşı çıktığım için kendi yorumumu yazmak istiyorum:

işin dini yönüne girmeyeceğim, o kişiye kalmış ama ahlaken çok yanlış bence down sendromlu birini bile bile doğurmak falan.çünkü bilimsel bir nitelik olarak da bu bir hastalık yani böyle bireyler kendini idame ettirme, dünya yaşımına ayak uydurma konusunda toplumun geneline kıyasla negatif etkiyle hayata başlıyorlar.tıbbi olarak zekası normal olup kendini idame ettirme konusunda başarılı olmayan ve mutsuz olan bir sürü insan varken, göz göre göre böyle bir sorumluluğu el kadar bebeğe yüklemek oluyor bu.

çocuğun canı,yaşamaya hakkı yok mu derseniz bence yine çok acımasız bir bakış açısı güdersiniz; yaşamak bir amaç haline gelir.halbuki yaşamak mutlu anılar yaratmanın aracıdır.mutlu geçmeyen dünyevi hayatın ne anlamı olabilir ki? ölürken artık tıbbi kısmını bilmiyorum,belki bir miktar acı çekebilir ama tüm hayat boyu acı çekmesinden iyi değil midir? yine down senromlu ama eli ayağı tutuyor fiziksel vs. bir hastalığı, acı verecek bir sağlık problemi yok derseniz, yaşamak bir kere amaç haline geldiyse böyle örneklerden farksız oluyor benim gözümde.

umarım kardeşiniz mutlu ve anlamlı bir hayat yaşar.:angel: