1-Doktor: Doktor önermeyin demişsin ama psikolog/psikiyatriye gitmek ayıp, suç, kötü bir şey değil, bir kez olsun işinin ehli birine gitmende fayda olabilir. Bunları da yapamam diyorsan self-help denilen kendine psikolojik yardım kitapları varmış(çakma kişisel gelişimleri demiyorum uzmanlar tarafından yazılan) örneğin ben okumadım ama "iyi hissetmek"-Dr.David Burns ya da yerli psikiyatr Kemal Sayar kitapları gibi bakılabilir. Bunlar kendine değer vermene, kaybettiğin özsaygını kazanmana ve bardağın biraz da olumlu tarafından bakmana yardımcı olabilir.
2-Maneviyat: İnancın nedir nasıldır bilmem ama yukarıda arkadaşların dediği gibi maneviyatin psikoloji ve hayata bakış açısına olumlu etkisi muhakkaktır. Seni en iyi teselli edecek olan da odur. Misal Çektiğin sıkıntıları gören bilen Allah'tır, şifayı da verecek olan odur. Yalnız, çaresiz, terk edilmiş değilsin. Bu geçici dünyada asli vazifemiz Allah'a kul olmaktan geçer. Hülasa velkelam Kur'an-ı Kerim okuyabilirsin, mealini okuyabilirsin, dini istismar etmeyen hocalardan Youtube üzerinden sohbet dinleyebilirsin, peygamber kıssalarını okuyabilirsin, camiye-namaza-duaya başlayabilirsin. İnan ki kaybın olmayacaktır.
3-Ortam değişikliği: Hepimizin hayatında belli çok kötü dönemler olmuştur, hatta oluyordur da kimi insan bunu dışarıya yansıtmaz. Dışarıda mutlu gördüğün çift gözlerin içeriden nerlerle boğuştuğunu tahmin edemezsin. Bataklığa düştüğünde insan kısır döngüye girebiliyor. Oysa Comfort zone-rahat alanı dediğimiz yerden çıkmayınca fırsatları kaçırabiliyoruz. Dışarı çıkmak şu an zor gelebilir ama korkuların üzerine kaçmadan savaşarak kontrollü şekilde üstesinden gelinebilir. Yani başta zor gelecek ama dışarı çıkıp hayata karışmak gerek. Sevdiğin ilgi duyduğun bir alanla ilgili etkinliğe katılmak olur, değerlerine uygun bir stkda çalışmak olur, belki arkadaşlarla dertleşmek olur. Bir şekilde döngüyü kırmak gerekiyor. Tabi bu maddelerin bazılarına kendime de diyorum. Allah'tan şifa ve hakkında hayırlısını dilerim.