(: ben 4 lise 2 üniversite gezdim. Liseyi de açıktan bitirdim. Üniversite ye kayıt zamanı Ankara da mühendislik okuyabilecekken hayallerimin peşinden koşup güzel sanatlar fakültesinin yolunu tuttum. Ev kirası, doğalgaz, yol parası yeme içme derken ilk seneyi bi gazla bitirdim. Ama gözüm ikinci senede açıldı. Grafik tablet, tuvaller, boyalar derken baktım giderin haddi hesabı yok. He bu arada dijital çizim yapabilmem için gerekli bilgisayar, yine dersim için gereken fotoğraf makinemi saymıyorum. Tüm bunları bir şekilde toplayıp zar zor bir araya getirdim hemde piyasaya göre ortalamanın çok çok üstünde makinelerdi. Birşeyi bir kere almayı severim çünkü. Velhasılı kelam ben bu kadae masraf ederken mezun arkadaşları görünce içime ateş düştü diyebilirim. 4 5 sene okuyup onca masraf ve emeğin karşılığı ya matbaalarda yada animasyon stüdyolarında askeri ücretin biraz üstü olarak görülüyor benim ülkemde. Kişisel 4 sergi açıp onca tablo sergileyen bir arkadaşım bu 4 sergide sadece 1 tablo satabildi onunda yarısı kuruma gitti 😁 Daha da fazla devam edemezdim zaten. Ne gücüm kaldı nede hevesim. Çoğu zaman part time çalışıp sınav haftaları concerta ile ayakta kalmaya çalışıp daha fazla dirsek çürütemedim.
Güzel ülkemde benim hayallerime ayrılan kontenjan malesef kısıtlı. Demem o ki ülkemde alt yada orta sınıf bir aileye mensup isen yaşamak bile çok zor. Artık bundan sonrası çocuklarımıza bunları yaşatmamak...