Arkadaşlar merhaba. Satırlarımı sizlere soğuk ve puslu, sisli bir Ankara sabahından yazıyorum. Böyle havalarda bir garip oluyorum. Sanki gök, grimsi bir tonla sarıp sarmalıyor da sıkı sıkı bağrına basıyor gibi oluyorum. Gökyüzü karanlık, yeryüzü ise altına kaçıran utangaç çocuğun çarşafındaki yarı belirli yarı belirsiz ıslaklık misali adeta. Kaldırımlar ise kupkuru. Anlam veremeden geciştiriyorum. Tüm gece çalışmış olmanın yorgunluğuyla kendimi evin yolunu tutan otobüse atıyorum.

İnsanlar Yabancı mı Anne

Yoğun duygu karmaşası girdabında koltuğa otururken ücreti vermediğimi fark ediyorum. Gerçekten uzunca bi yorgunluk var üzerimde. Hemen evime varıp yatağıma uzanmak ve çılgınlar gibi uyumak istiyorum.

Camdan bakıyorum dışarıya. Tatil günü olmasına rağmen insanlar ekmek parası için didinip duruyorlar. Büyük bir saygıyla önlerinde eğilip, üzerimden geçip giden bulut parçalarının akışını izliyorum. Bugün bir başka geçişiyorlar, sanki iyi veya kötü bir şeylerin habercisi misali. Otobüs hızlanıyor, iyi güzel çabuk götürsün bizi, ama eve, öteki tarafa değil. Sallaya sallaya taşıyor içindeki yolcuları. Midem bulanıyor şu an. Annem olsa acıktığın içindir derdi. Kusacam lan şimdi. Kapıyorum gözlerimi biraz rahatlamak için ama ne fayda. Keşke iş yerinden çıkarken bir şeyler atıştırıp çıksaydım ama o zaman da evde eşimden fırça yemek var, nasıl yersin tek başına ben seni beklerken diye :) Seviyorum onu gerçekten.

Sabah Sabah Şok

Sabahleyin gazeteleri incelerken üçüncü sayfadan okuduğum bir haberin gerginliği mevcut üzerimde. Memlekette adını soy adını ilk bakışta benzettiğim yakın bir akrabamı sandığım genç bir kızın, yolcu otobüsünün altında kalarak can verdiği haberine gözüm kaydığında yaşadığım gerilim hiçbir şeyle tarif edilemezdi. Demek ki böyle oluyor inanların ilk görüş anı şokları. O olmadığını anladığimda ise duygularımda değişen birşey olmamıştı. Neticede genç güzel bir kızın hayatı gitmişti. Onun da oraya kadarmış, ancak insan kahroluyor. Allah geride kalanlarına sabırlar versin.

Evin kapısına yaklaştığımda o derin metaforun etkisinden uzaklaşmaktayım. Kapıyı açan o bir çift güler yüz, tüm günümün yorgunluğunu unutturmaya yetiyor. Hepimize böyle güzellikler nasip etsin yaradan. Esenlikle kalın. Teşekkürler..

Kaynak : http://cerezlerim.blogspot.com/2013/12/puslu-havalardaki-duygu-karmasalarim.html