Küçükken hep iyi ki bu ülkenin evladıyız, bir daha gelsem bu ülkede olmak isterdim derdim, derdik. Ancak şuan keşke bu ülkede yaşamıyor olsam en azından yaşadığım acıyı rahat rahat söyleyebileceğim bir yerde olabilsem diyorum. Kömür karasıyle ak alnıyla temiz çizmeleri olan o işçiyi uzaktan seyretsem. Çünkü bu ülkenin içinde olunca insana daha çok koyuyor insan daha çok utanıyor. Başka bir ülkede olsak sadece insanlar için üzülürdük. Şimdi ise hem insanlar, hem insanlığım hem ülkem hem de geleceğim için üzülüyorum.