Ölelim Mi? (Hayatta Kalma)

Merhaba arkadaşlar,

Hepimizin amacı güzel bir yaşama sahip olabilmek.. Peki bunu başarabiliyor muyuz? Bu ekonomik şartlarda başarabilecek miyiz ? Hiç kendinize bu soruyu sordunuz mu?


Cevabınız evetse benimle aynı düşüncelerde; hayırsa çok daha farklı düşüncelerde olabilirsiniz...
Çok uzun yıllardır İstanbul'da yaşıyorum.. Gerek ülkenin ekonomik şartları gerekse diğer etkenlerden dolayı evlerin kira-satılık fiyatları tavan yapmış durumda. Ne bir ev almak ne de ev kiralamak göründüğü kadar kolay değil. Yeni ev almak, kendi hayatını kurmak isteyen biz gençler bu isteğimizi nasıl gerçekleştireceğiz? Yıllarca kredi ödeyerek mi gerçekleştireceğiz?
Ya da dil öğrenip, kendimizi geliştirip ülkeden giderek mi? Aklımda onlarca soru varken bu sorulara verebileceğim tek bir cevabım bile yok..
Daha önce bu aşamalardan geçen ya da geçmeyi planlayan arkadaşlar bana bir ışık olursa bir nebze de olsa endişelerim azalır.

Cevaplarınızı bekliyorum arkadaşlar :)

Gucluyazar

Eğer atadan kalma sahip olduğun bir mal varlığı ve güzel bir maddi durum söz konusu değilse

yaşlılıkta ve gelecekti ki çocuklarına yönelik plan yapmayı düşünüyorsan uzun yıllar kredi ödeyerek çocuğuna bir ev bırakabilirsin.

Yada Benim atamdam bana birşey kalmadı herkes kendi mülkünü kendisi için çalışarak elde etmeli. Doğmamış çocuğumun geleceğini şimdiden yapmaktansa en iyisi bir dil kursu alayım, dünya turlarına gideyim tarzında bir hayat biçimi ile de ilerleyebilirsin.

Bana sorarsan ikiside çok mantıklı fikirler. Yaşıt sayılır. Aynı soruyu bende cevaplmaya çalıştım. Özellikle iş hayatına atıldıktan sonra bu soruyu çok sormuştum.

Valla hükümet milli gelir arttı diyor ama eflansyonda arttı o milli gelir eflansyonun yanında bir hiç oldu.şuan istanbulda kiralar en az 1000 tl asgari ücret ise 1500 falan galiba nasıl geçinilecek bu kadar maaş ile ekonomi çok iyi diyorlar ee hani nerede iyisi hala fakiriz hala sürünüyoruz.

Yıllarca kazandığım paranın %50'sinden fazlasını borca vermek hiç mantıklı gelmiyor. Yurt dışında daha az çalışarak çok daha konforlu bir yaşam sürmemiz mümkün aslında. Yurt dışı fırsatlarını değerlendirmeye çalışacağım. Bir ev baktım, aylık 3 bin tl taksit yapıyor zaten ne kadar kazanıyoruz :D



Sürünüyoruz hocam, ne gelişmesi. Geliştiğimize inanıp da bunu söyleyenleri destekleyenleri Allah bildiği gibi yapsın. Asgari ücretin iki katı kadar para kazansan yine kurtarmıyor.

Yaşına göre geleceğe yönelik endişeli bir gençlik oluştu. Bu durum aslında önümüze çok zor tırmanılan bir merdivenden kaynaklı. Hele ki o merdivende dayısı olan varsa, 2 ünv. de bitirsen işe giremiyorsun. Şu an da birçok müdür yardımcısının sınav puanı bile yok. Direkt atanmışlar. Özellikle çalıştığım yerde de var böyle. Kendim açısından 20-25 yaş arası çok uğraşsam da bir işe giremedim. Yurt dışına gitmek istesem, ailemden ayrılamadım. Oysaki yurt dışında da Türkleri çok zor şartlarda çalıştırıyorlar. Özellikle Almanya/Hollanda. Başladım sınavlara çalışmaya. Daha sonra 83 ile atandım. 4 yıldır çalışıyorum. Ev aldım. 55 ay kaldı borcun bitmesine. Her ay maaşımın yarısını krediye veriyorum; ama kira ödemiyorum. 4 yıl kirada kaldım zaten. Gereksiz harcama yapma. Kumbara yap. Eline geçen tüm bozuk paraları ona at. Ben yapıyorum. Bu da bir yatırımdır. Kpss çalış. Yüksek puan alırsan zaten atanırsın ve yolun açılır inş. Bu yaşta bunları sıkıntı yapma. Stres yapabilir. Sadece yüksek puan almak için çabalar. Aynısını kendime diyerek motive ettim: "Sadece 1-2 yıl eşek gibi gece gündüz çalış ve atan. Bir daha çalışmazsın."

Teveccüh Hocam kpss puanım var zaten; 74.. Paramedik olarak atanırsam ne mutlu. Atandık diyelim; yıllarca kredi ödeyeceğim yine garanti. Benim isteğim ekonomik eşitlik olsun, enflasyon bu kadar kötü durumda olmasın. Ek iş yapıp, girişim yapmadan rahat bir yaşam ne yazık ki imkansız.