Hocam seni çok iyi anlıyorum. Aynı düşüncelerle üniversiteyi aileden uzak bir şehirde tercih ettim. Her problemi çözebiliyorsun. Maddi sorunlar yaşıyor onların da üstesinden bir şekilde geliyorsun fakat üstesinden gelemeyeceğin ve geriye alamayacağın tek şey zaman oluyor. Zaman neden mi önemli;

1) Aile yanında yemek, bakım, ulaşım dertlerin olmadığı için kendini geliştirmeye ve keşfetmeye daha fazla zamanın olur. Bol bol kitap okur, internet işlerinde kendini geliştirir ve yabancı dilini ilerletirsin.

2) Eğer aile yanında değilsen çalışacağın için zaten yorgun oluyorsun ve içinden ne kitap okumak, ne dil geliştirmek ne de başka bir şey gelmiyor. Kalan azıcık enerjini işe ve üniversite okuyorsan sınavlara harcıyorsun.

3) Aile yanındaysan geçim derdin olmaz. Bak geçim derdi diyorum. Bir geçinmek var bir de onun derdi var. Aylık gelecek olan faturalar, bozulan elektronik eşyaların masrafları, diğer giyim, yemek, kira, ulaşım vb. masraflar senin geçimini oluştururken, bunların üstesinden nasıl geleceğini düşünmek derdini oluşturuyor.

4) Bir de duygusal konular var. Genelde bu konularda iki tip sonuç görülüyor. Ya kısa bir süre sonra aileni çok özlüyorsun ve dönmek istiyorsun ya da yıllar geçtikten sonra evden o kadar erken ayrıldığın için pişmanlık duyuyorsun. Tek bir ailen var ve ne kadar istemesen de bir gün onları kaybedeceksin. (Öncesinde Allah sana kaza, bela vermesin genel işleyişe göre diyorum) ve o gün anlayacaksın onlarla beraber daha fazla vakit geçirme imkanın varken bunu değerlendiremediğini.

Benim nacizane tavsiyem üniversite okuyorsan bitene kadar yoksa kendini geliştirip, kendine bir şeyler katıp, donanımlarını arttırana kadar aile yanından ayrılmaman. Aile yanındayken çalışıp birikim yapmaya başlayabilirsin. Bir yandan açıktan bir bölüm daha okur yabancı dilini geliştirirsin. Ve birkaç yıl daha donanımlı, daha gelişmiş bir birey olarak, çok daha güzel işlerde çalışmak ve hayat kurmak için ayrılırsın aile yanından.