SerhanÖzcan adlı üyeden alıntı

Kardeşim öyle bir anlatmışsın ki resmen benim 18'li yaşlarımı gördüm. Konudan çok alakasız olabilir ama iş hayatı konusunda sana kısaca neler yaşadığımdan bahsetmek istiyorum. :) Daha yolun çok başındasın inan buna. Hayat karşına çok farklı fırsatlar sunacak ve belkide 10 yıl sonra çok farklı bir yerde ya da meslekte olacaksın. Şöyle ki;
30 yaşındayım. Eğitim hayatım turizm otelcilik lisesi mezunu ve üniveriste terk olarak basit bir düzeyde. Yani lise mezunuyum.

18 yaşımdayken hayatımın tek amacının müzik ile uğraşmak olduğunu düşünüyordum. Aksini iddia edenlere ise düşman oluyordum. "Siz ne anlarsınız ki yaa" tripleri yani. Grubumuz vardı, ünlü olacaktık, konserler verecektik. Hayaller...

19 yaşımdayken müzik yapmak zor işmiş bence stüdyo açmalıyım ve her yerim dövmeli olmalı ve hatta orada yaşlanıp ölmeliyim diyordum.

20 yaşımdayken hem okul hem stüdyo aynı anda gitmiyor bence düzgün bir işe girmeliyim dedim ve part-time olarak markette çalışmaya başladım. Tabi mal indir mal taşı raf düzenle, sayım yap derken günler geçiyordu. Ama hala hayaller kafada bir milyon. İnsanlar yemekhanede rafların düzenini konuşurken ben, beni anlamaya çalışan amcalara rock müzik ile rap'in birleştirilebileceğini anlatmaya çalışıyordum.

21 yaşımdayken anneciğim dedi ki oğlum gir bir otelde çalış bari düzenli bir işin olur sigortan düzgün olur. Dedim evet işte bu ortalama bir iş ve sigorta! daha ne olsun ki... Benim amacım bu girip düzgün bir işte çalışıp sigorta günlerimi doldurmalıyım. 1 sene kadar otelde garsonluk, bellboyluk, kasiyerlik ne ararsan yaptım. Ama hep bir eksiklik vardı hayatımın amacını bulamamıştım. Bir yandan müzik düşünüyorum bir yandan da edindiğim arkadaşlarımın sıkıcı hayatlarını izliyordum.

22 yaşımdayken ağabeyim bir dükkan açtı ve bir internet sitesi ihtiyacımız oldu. Haydaa kime soracağız, kime yaptıracağız, kim yapar, kaç para ister ? Hiç bir fikrimiz yok. Tabi internette bir şeyler arıyorum yok bulamıyoruz. İşte her şey o gün değişti. İlk web sitemi yaparken beni heyecanlandıran, beni mutlu eden şeyin o saçma sapan kodlar olduğunu anladım.

Heves ettim, kitaplar aldım, bilenlerin yanında gezdim dolaştım kurslara gittim derken bu gün ilk kodla tanışmamın üzerinden tam 8 sene geçti.

Şuanda evliyim, Allah izin verirse bir de evladım oluyor yolda. Bir şirketim var, bir çok güzel projeye imza attık kimisini batırdık kimisini çıkardık... Öyle ya da böyle 8 senedir hayatımın en güzel günlerini yaşadım belkide... İşimi seviyorum. Demem o ki hayat plan yaparak ya da belli kalıplara sığarak yaşanmıyor. Bir yerden başla nasibin de ne varsa emin ol gelip seni bulur :)