İnanılmaz bir vicdan azabı çekiyor insan hocam. Yani mesela çok güzel bir ortamda eglence var akşam davet edileyim fakat aynı gün antreman günüm olsun. Kesinlikle gidemiyorum. Cocukluktan itibaren profesyonel badminton, hentbol oynamamin atletizm ve uzun atlama yapmamın lisede ise basketbol ve voleybol oynamamın da buna etkisi büyük. Sporsuz bir hayat düşünemiyorum. Hem saglikli bir vucut hem temiz bir zihin hissediyorum antremanlardan sonra.

3.5 seneden fazla suredir agzima hazir gida cips kola biskuvi meyve suyu vs.. sürmedim. Fakat ara ara cerezle alkol alıyorum ertesi gün vicdan azabi cekiyorum resmen sanki göbekli mutsuz igrenc bir insan gibi hissediyorum. Spor yapmayan birine anlatinca bunu aman abi ne abarttin ya diyorlar. Fakat cidden alışkanlik oluşunca böyle trajikomik bir durum oluşuyor. 2 3 hafta tatile gittim gittigim yerde spor salonu yoktu bunu tahmin ederek yanimda atlama ipi götürmüştüm, bahcede her sabah temel mekik sinav ip atlama koşu esneme ile egzersizleri aksatmadan yaptim. Her türlü şartta bir güç beni spor yapmaya itiyor :) pc başında biri olarak bu konuda cok sanslı biriyim. Herhangi bir göbek bel agrisi kambur durma problemim vs.. yok.