Bir kere anlayış çok farklı,

"Baba ben şunu yapacağım" dediğinde "o da neymiş, sende arkadaşların gibi sigortalı işe giriş çalış" diyorken, ne yapabiliriz.

Değil 18 yaşında 23 -24 yaşlarında bile ekonomik özgürlüğümüzü kazanamıyoruz.

Üniversite bitince başlıyor ailen "hadi evlen, torun sevelim" diye. Evlenince durum malum, özgürlük kalmıyor haliyle.

Eğitim sistemi daha baştan yanlış, akıllı, bilgili çocukları diğerleriyle aynı ortamda okutuyoruz. 13 yaşında fabrika kurabilecek çocukları zorla klasik yolla eğitiyoruz. Eriyip gidiyor genç yaşta. Mesala ben 6 yaşında okuma yazma biliyordum, 1 ay farkı ile 8 yaşıma girerken aldılar okula.

İyi de biz taş mı yiyeceğiz. Ekonomimiz çok kötü, 3 kuruşa 5 köfte peşindeyiz. Sigara alacak paramız yok iPhone bilmem kaçla geziyoruz. Kendimiz "adam" olamamışız, elin ecnebisini eleştiriyoruz "dış güçler" diye.

Cin olmadan adam çarpmanın peşindeyiz. Bilgimiz yok, googleye rakip olabileceğimizi sanıyoruz. Sonuç her köşede **************lık feryatları yükseliyor, hak ediyor bir nebze cin olmadan adam çarpacak, çarpacak kendi çarpılıyor işte.

İstanbul'dan kaçıp Çanakkale'de yaşamaya başladım. Daha sakin düşünebiliyorum, ancak çalışmıyor oldam, sapı tutardım şimdiye kadar.

Çekemiyoruz bir birimizi, 3 kişi bir araya gelip adam gibi bir alt yapı kuramıyoruz, tek tabanca nereye kadar, bir sıkımlık mermimiz kalacak. Heba oluyor paralarımız, bir heves uğruna. Her sene en az 2k çöpe atıyorum, o site senin bu tema benim.

Arı kovanı da bile uyum kusursuz, her birey bildiğini yapıyor. Daha doğrusu yapması gerekeni. Biz her şeyi kendimiz yapıyoruz, yapmaya çalışıyoruz. Sonuç 3-5 ayda hüsran.