Bir gün akşam olmuş, canım sıkılmış, kapının önündeyim, başımı gökyüzüne kaldırdım, gördüğüm yıldızlar değil gelecekti. O akşam değişti herşey.

28 yıl İstanbul'da yaşadım, 2010 yılında 5 yıl sonra İstanbul'dan gitmeye "karar verdim". Anneme balkonlu ev yaptık, babama hep istediği 4x4 jeep aldık. 5 yıl geçti sıra bize geldi. Patronum 1 yıl uzat dedi. Kıramadım. Aileme, arkadaşlarıma anlattım inanmadı kimse. "Gidemezsin" dedi. Eşimle 2016 da 5k para kazanıyor, kendi evimiz var, arabam var. İşim var.

2016 da uzmanlığım yükseldi. 5k maaş teklif etti arkadaşlar.

2016 da evi boşalttık, eşyaları nakliyeciye yükledik. Babam balkondan bakıyor, resmini çektik, hala saklarız. 2019 yılındayız. 3 yıldır Çanakkale'nin bir ilçesinde yaşıyorum.

Arsa aldık, kümes yaptım, şimdi 4 tavuk, 4 hindim var. Birde sokaktan aldığım köpeğim. 3 yaşına girecek.

Ziyarete gelen bir daha gelmek istiyor.

Sonraki durağımız, oğlum orta okul yaşına gelince İzmir olacak.

İmkansız yoktur, hayalsiz vardır.