Hayat hepimizin yüzüne bakıp bazı şeyler söylüyor. Hayatın bize söyledikleri bazen mutluluk veriyor bazen acı fakat biz mutluluğun güzel hissettirdiğini düşündüğümüz için acıyı bağırarak söylediğini, mutluluğu ise fısıldayarak söylediğini düşünüyoruz sanırım. Yazını baştan sona okudum arkadaşım. Bazı yerlerde içim burkuldu fakat yazının sonlarına doğru o mücadeleci tavrını hissettim ve toparlandım. Kaybın için üzgünüm. Onu anılarda ya da onun yapmanı istediği şeyleri yaparak yaşattığından eminim.
Oldukça güzel bir yazı olmuş fakat takacak bir şeyimiz olmasa keşke gibisinden bir şey yazmışsın bir kısımda. O kısma kesinlikle katılmıyorum çünkü umursamaz olmak için hemen hemen hiç bir şeyi önemsememen gerekiyor ve yeterince önemsememeye başladığında durup bir düşünüyorsun. Ben ne yapıyorum ? İşte o noktada kaybettiğin zamana üzülüyorsun. Çünkü yaşam çok değerli. Her dakikası önemsenerek ve çok fazla ilerisi düşünülmeyerek yaşanmalı.
İyi forumlar :)