Gerçek İş Arıyorum

SerhanÖzcan adlı üyeden alıntı

Kardeşim öyle bir anlatmışsın ki resmen benim 18'li yaşlarımı gördüm. Konudan çok alakasız olabilir ama iş hayatı konusunda sana kısaca neler yaşadığımdan bahsetmek istiyorum. :) Daha yolun çok başındasın inan buna. Hayat karşına çok farklı fırsatlar sunacak ve belkide 10 yıl sonra çok farklı bir yerde ya da meslekte olacaksın. Şöyle ki;
30 yaşındayım. Eğitim hayatım turizm otelcilik lisesi mezunu ve üniveriste terk olarak basit bir düzeyde. Yani lise mezunuyum.

18 yaşımdayken hayatımın tek amacının müzik ile uğraşmak olduğunu düşünüyordum. Aksini iddia edenlere ise düşman oluyordum. "Siz ne anlarsınız ki yaa" tripleri yani. Grubumuz vardı, ünlü olacaktık, konserler verecektik. Hayaller...

19 yaşımdayken müzik yapmak zor işmiş bence stüdyo açmalıyım ve her yerim dövmeli olmalı ve hatta orada yaşlanıp ölmeliyim diyordum.

20 yaşımdayken hem okul hem stüdyo aynı anda gitmiyor bence düzgün bir işe girmeliyim dedim ve part-time olarak markette çalışmaya başladım. Tabi mal indir mal taşı raf düzenle, sayım yap derken günler geçiyordu. Ama hala hayaller kafada bir milyon. İnsanlar yemekhanede rafların düzenini konuşurken ben, beni anlamaya çalışan amcalara rock müzik ile rap'in birleştirilebileceğini anlatmaya çalışıyordum.

21 yaşımdayken anneciğim dedi ki oğlum gir bir otelde çalış bari düzenli bir işin olur sigortan düzgün olur. Dedim evet işte bu ortalama bir iş ve sigorta! daha ne olsun ki... Benim amacım bu girip düzgün bir işte çalışıp sigorta günlerimi doldurmalıyım. 1 sene kadar otelde garsonluk, bellboyluk, kasiyerlik ne ararsan yaptım. Ama hep bir eksiklik vardı hayatımın amacını bulamamıştım. Bir yandan müzik düşünüyorum bir yandan da edindiğim arkadaşlarımın sıkıcı hayatlarını izliyordum.

22 yaşımdayken ağabeyim bir dükkan açtı ve bir internet sitesi ihtiyacımız oldu. Haydaa kime soracağız, kime yaptıracağız, kim yapar, kaç para ister ? Hiç bir fikrimiz yok. Tabi internette bir şeyler arıyorum yok bulamıyoruz. İşte her şey o gün değişti. İlk web sitemi yaparken beni heyecanlandıran, beni mutlu eden şeyin o saçma sapan kodlar olduğunu anladım.

Heves ettim, kitaplar aldım, bilenlerin yanında gezdim dolaştım kurslara gittim derken bu gün ilk kodla tanışmamın üzerinden tam 8 sene geçti.

Şuanda evliyim, Allah izin verirse bir de evladım oluyor yolda. Bir şirketim var, bir çok güzel projeye imza attık kimisini batırdık kimisini çıkardık... Öyle ya da böyle 8 senedir hayatımın en güzel günlerini yaşadım belkide... İşimi seviyorum. Demem o ki hayat plan yaparak ya da belli kalıplara sığarak yaşanmıyor. Bir yerden başla nasibin de ne varsa emin ol gelip seni bulur :)

İsa adlı üyeden alıntı

Şimdiki aklım olsaydı üniye gitmezdim... Ne diploma işe yarıyor ne de eğitim süresince bir şey öğretiyorlar... Bunun yerine çiftçilik gibi hem kazançlı hem de yararlı mesleklerden birini seçerdim. Hiç olmadı mantar yetiştirirdim ama mutlaka bu türden bir şeyler yapardım.

Geldiğim noktada bir üni bitirdim birini de dışardan okuyorum. Faydası nedir? Hiçbir şey. Boşa giden yıllarıma yanıyorum sadece. Üniye gideceğime yabancı dil, kodlama dili gibi daha faydalı şeylere kafa yorsaydım çok farklı bir yerde olurdum.

İTÜ, ODTÜ gibi ünilere gitmeyecekseniz okuduğunuz boşa gidecek benden söylemesi, Türkiye'de üniversite eğitimi tamamen zaman kaybı. Hele şu her ile üni açıldıktan sonra kalite iyice düştü. Hakkari'ye, Kilis'e, Hatay'a, Van'a üni okumaya gideceğinize amelelik yapın daha iyi.

SerhanÖzcan adlı üyeden alıntı

1- Evet otelcilik markete göre biraz daha kolaydı (garsonluk hariç). Ama bu birazda benim Turizm mezunu olmamdan kaynaklandı çünkü garson olduğum dönemde bile komilik yapmadım. Ki zaten genelde hafta içleri çok sakin hafta sonları ve özel günlerde yoğun oluyordu.

2- Otelcilikte hayalim dediğim gibi müzik yapmaktı ama genelde 12 saat civarı çalıştığımız için pek zaman kalmıyordu bir şey yapabilmeye.

3- Girmek için öyle özel bir çabam olmadı bir kaç otele başvurdum ve birisi çağırdı. Zaten otellerde eleman eksiği her zaman var illa ki dönen oluyor.

4- Önce yazılımı öğrenmeye çalıştım, çok zaman aldı 2 sene kadar sadece öğrenmek için uğraştım. Tabi part-time olarak garsonluk vs. yaptım. Sonra kendi küçük web tasarım ofisimi açtım, sonra bir kaç proje sattım ve en sonunda şirket oldu. Ama şirketten kastım öyle büyük bir yer düşünme 6 kişiyiz sadece. Ayrıca estağfurullah kimseye hükmetmiyorum sadece şirketin sahibiyim gerisi arkadaşlık gibi daha çok.

Öğrenme ise dediğim gibi o dönem ağabeyime site lazım olunca nasıl oluyor nasıl yapılıyor ben yapabilir miyim acaba diye araştırıp pc başında onlara kafa yordum. Tabi ki uzun bir süre hiç ama hiç para kazanmadım. Sanırım 24 yaşındaydım ilk olarak satış yaptığımda. Tabi para gelince iyice hırslandım daha çok çalışmam lazım daha iyi öğrenmem lazım vs. diye. Fabrikalar, restoranlar, küçük büyük bir sürü işletmeyi tek tek kendim gezdim iş almak için.

Sonra işler geldikçe tek başıma yapamamaya başladım ve yanıma bir arkadaş daha buldum. Onla devam ettik hala da onunla beraberiz. Biraz hırs biraz da normal iş hayatının bana göre olmadığını anladığımdan kendime bu işi daha çok yakıştırdım. Zorluk çektik, hala da çekiyoruz piyasa gerçekten çok kötü ama Allah büyük. Bir şekilde rızkımız geliyor ailemize bakıyoruz çalışanlarımızın arkadaşlarımızın maaşını veriyoruz. Umarım yardımcı olmuşumdur :)

Voltaren adlı üyeden alıntı

kardesim valelik yap tavsiyemdir ya da cafe bul orda calis hem ortam yaparsin cok calisirsin belki ama ortami cidden guzel oluyo tipinde guzelse insta hesabi kasarsin kizlar sayesinde ��

İsa adlı üyeden alıntı

WebDost :) Akademisyen mi? Buyrun olun arkadaşlar tutan yok. Soruların çalındığı, torpille kadro yaratılan bir sistemde çok güzel akademisyen olunuyor.

Üni. okuyanların kaç tanesi akademisten olabilmiş bir araştır bakalım.